Yargıtay Kararı 19. Hukuk Dairesi 2014/4896 E. 2014/8001 K. 28.04.2014 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 19. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/4896
KARAR NO : 2014/8001
KARAR TARİHİ : 28.04.2014

MAHKEMESİ : Denizli 1. Asliye Ticaret Mahkemesi
TARİHİ : 26/04/2013
NUMARASI : 2011/501-2013/264

Taraflar arasındaki itirazın iptali davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne, kısmen reddine yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davalılar vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

– K A R A R –

Davacı vekili, müvekkili ile dava dışı şirket arasında akdedilen genel kredi sözleşmesinin davalılar tarafından müşterek borçlu müteselsil kefil sıfatıyla imzalandığını, borcun vadesinde ödenmediğini, alacağın tahsili amacıyla başlatılan icra takibinin davalıların kısmi itirazları ile durduğunu, itirazların haksız olduğunu belirterek davalıların 1.218.156,06 TL’lik kısmi itirazları ile faiz oranına ilişkin itirazlarının iptaline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalılar vekili, takip tarihi itibariyle borçların bir kısmının muaccel olmadığını, hesapların kat edilmesi için yasal koşulların oluşmadığını, ayrıca faiz oranlarının fahiş olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece toplanan delillere göre; taraflar arasında imzalanan tek kredi sözleşmesinin 04/07/2005 tarihli kredi ve kefalet limiti 1.175.000,00 USD olan sözleşme olduğu, sözleşmenin bankaya verdiği yetkiye istinaden bankanın belirlenen limit içinde kalmak koşuluyla dilediği türde kredi kullandıracağı, davacı banka tarafından %80 temerrüt faizi işletilmiş ve talep edilmişse de 6098 sayılı TBK’nın 88. ve 120.maddeleri dikkate alındığında temerrüt faiz oranın %30 oranını aşamayacağı, takip tarihi itibariyle davacı bankanın davalı borçlulardan toplam 1.612.638,69 TL alacaklı olduğu, ancak davalı borçlular vekilince takibe konu 1.610.458,06 TL tutarındaki asıl alacağın 392.302,00 TL’lik kısmının kabul edilerek 1.218.156,06 TL’lik kısmına ve % 80 faiz oranına itiraz edilmiş olduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulü ile davalı borçluların kısmi itirazlarının iptaline, takibin itirazla duran asıl alacak kısmının 1.218.156,06 TL üzerinden devamı ile buna göre 1.218.156,06 TL asıl alacak, 1.342,04 TL işlemiş faiz, 67,10 TL gider vergisi, 522,79 TL masraf, 48,70 TL ihtiyati haciz masrafı, 200,00 TL ihtiyati haciz vekalet ücreti olmak üzere toplam 1.220.336,69 TL üzerinden devamına, fazlaya ilişkin işlemiş faiz talebinin reddine, takip tarihinden itibaren hüküm altına alınan asıl alacağa % 30 temerrüt faizi ve faizin % 5 gider vergisi uygulanmasına, itiraza uğrayan asıl alacağın % 40’ı oranında icra inkar tazminatının davalılardan tahsiline karar verilmiş, hüküm davalılar vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Uyuşmazlık genel kredi sözleşmesinden kaynaklanmaktadır. Banka genel kredi sözleşmeleri dava tarihinde yürürlükte bulunan 6762 sayılı TTK’nın 4.(6102 sayılı TTK’nın 4.maddesi) uyarınca ticari işler kapsamındadır. Aynı kanunun 8.maddesine göre ticari işlerde faiz oranı serbestçe belirlenir. Bu durumda somut olayda 6098 sayılı TBK’nın 88. ve 120.maddeleri hükümlerinin uygulama yeri bulunmadığı halde mahkemece bu hükümlerin uygulanması gerektiğine ilişkin kararında isabet bulunmamakta ise de temyiz edenin sıfatı itibariyle bu yön bozma nedeni yapılmamış, eleştirilmekle yetinilmiştir.
Hükme esas alınan bilirkişi raporu yetersiz olduğu gibi Yargıtay denetimine de elverişli değildir. Bu durumda mahkemece davalılar vekilinin rapora itirazları da gözetilerek banka kayıtları üzerinde konusunda uzman bir bilirkişiye yeniden inceleme yaptırılarak ayrıntılı ve Yargıtay denetimine elverişli rapor alınıp deliller hep birlikte değerlendirilerek, taleple bağlılık kuralı da gözetilmek suretiyle uygun sonuç dairesinde bir karar verilmesi gerekirken, eksik inceleme sonucu özellikle işlemiş faize yönelik bir itiraz da olmadığı gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması doğru görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalılar vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, peşin harçların istek halinde iadesine, 28.04.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.