YARGITAY KARARI
DAİRE : 19. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2012/13381
KARAR NO : 2012/19185
KARAR TARİHİ : 20.12.2012
MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi
Taraflar arasındaki menfi tespit davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne, kısmen reddine yönelik olarak verilen hükmün temlik alan vekili ile süresi içinde davacı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
– K A R A R –
Dava, davalı bankaya 116,600 TL borçlu olunmasına rağmen 250,000 TL’lik senedin tamamının takibe konulduğundan 132,000 TL borçlu olunmadığının tespiti istemine ilişkindir.Davalı vekili, davanın reddini istemiştir.Mahkemece toplanan deliller ve bilirkişi raporuna göre; davanın kabulü ile davacıların davalıya 132,000 TL’lik kısım yönünden borçlu bulunmadıklarının tespitine, diğer fazlaya ilişkin talepleri yönünden harç ikmal edilmediğinden talebin reddine, davalı bankanın kötüniyetli olduğu tespit edilemediğinden davacıların kötüniyet tazminatı taleplerinin reddine karar verilmiş, hüküm taraf vekillerince temyiz edilmiştir.
1)Mahkeme hükmü temlik alan . varlık Yönetim A.Ş. vekiline 01.08.2011 tarihide tebliğ edilmiş, temyiz dilekçesi HUMK’nun 432. maddesinde öngörülen 15 günlük yasal süre geçirildikten sonra 22.06.2012 tarihinde temyiz defterine kaydedilmiş ve aynı tarihte temyiz harcı da yatırılmıştır. Süresinden sonra yapılan temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi , 01.06.1990 gün ve 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca, Yargıtay tarafından da karar verilebileceğinden süresinden sonra yapılan temyiz isteminin reddi gerekmiştir.2)Dosyadaki yazılara kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacılar vekilinin diğer temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir.3)Dava menfi tespit davası olup dava dilekçesinde dava değeri 132,000 TL olarak gösterilmiş ve harç da bu miktar üzerinden yatırıldığı gibi, davacılar vekili 21.09.2010 tarihli celsede davanın harç yatırılan 132,000 TL yönünden değerlendirilmesini talep ettiklerini belirtmiştir. Mahkemece de davacıların davalılara 132,000 TL borçlu olmadıklarının tespitine karar verildiğine göre reddedilen bir miktar bulunmadığından davalı lehine vekalet ücretine hükmolunmasında isabet görülmemiş ve hükmün bu yönden bozulması gerekmiş ise de, bu yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden davacılar vekilinin bu yöne ilişkin temyiz isteminin kabulü ile yerel mahkeme hükmünün düzeltilerek onanması gerekmiştir.SONUÇ:Yukarıda (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle temlik alan Girişim Varlık Yönetimi vekilinin temyiz isteminin süre yönünden reddine; (2) nolu bentte açıklanan nedenlerle davacılar vekilinin diğer temyiz itirazlarının reddine, (3) nolu bentte açıklanan nedenlerle 21.09.2010 tarihli mahkeme hükmünün “ 5. bendinin “ hükümden çıkartılmasına ve davacılar vekilinin bu yöne ilişkin temyiz isteminin kabulü ile yerel mahkeme hükmünün HUMK’nun 438/7. maddesi gereğince düzeltilen bu şekliyle ONANMASINA, peşin harcın istek halinde iadesine 20.12.2012 gününde oybirliğiyle karar verildi.