YARGITAY KARARI
DAİRE : 19. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2010/14521
KARAR NO : 2011/9530
KARAR TARİHİ : 06.07.2011
Mahkemesi :Ticaret Mahkemesi
Taraflar arasındaki alacak davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne, kısmen reddine yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde taraf vekillerince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
– K A R A R –
Davacı vekili, müvekkili ile davalı arasında peşin mal satış bedeli ödenmesi üzerinden toptan satış sözleşmesi yapıldığı halde davalının kredili mal aldığının belirlendiğini, peşin satış ile kredili satış hizmet ücreti arasında % 1 oranında fark bulunduğunu ileri sürerek davalıya fazladan ödenen 57.092,72 YTL’ nin 02.01.2006 temerrüt tarihinden itibaren 22.457,36 YTL’lik kısmının reeskont faizi, 34.635,36 YTL’lik kısmının ise yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı temsilcisi, davacının talebinin haksız olduğunu, kredili ürün talebinin yazılı olması gerekmediğini, davacının teminat mektuplarını kabul ederek kredili ürün sattığını belirterek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, benimsenen 01.03.2010 tarihli bilirkişi raporu doğrultusunda taraflar arasındaki sözleşmeye göre peşin satış hizmet ücreti ile kredili satış hizmet ücreti arasında % 1 oranında fark bulunduğu, 1999-2004 yılları arasında fazladan ödenen hizmet ücreti alacak toplamının 3.562,07 TL, KDV’sinin ise 641,17 TL olduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne, 4.203,24 TL alacağın 26.12.2005 temerrüt tarihinden itibaren 3.562,07TL’lik kısmına değişen oranlarda avans faizi, 641,17 TL’lik kısmına değişen oranlarda yasal faiz uygulanarak davalıdan tahsiline karar verilmiş, hüküm taraf vekillerince temyiz edilmiştir.
Mahkemece alınan 28.05.2008 tarihli bilirkişi raporunda davacının toplam alacağının 57.113,54 TL olduğu belirtilmiş, tarafların bu rapora itirazı üzerine alınan hükme dayanak 01.03.2010 tarihli bilirkişi raporunda ise toplam alacak 4.447,95 TL olarak hesaplanmıştır. Taraflar bu rapora da itiraz etmişlerdir. Bilirkişi raporları arasında açık fark bulunduğu halde bu çelişkiyi gideren ve tarafların da itirazlarını karşılayan Yargıtay denetimine elverişli yeni bir bilirkişi raporu alınması ve sonucuna göre bir karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde hüküm kurulması doğru görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle hükmün taraflar yararına BOZULMASINA, peşin harcın istek halinde iadesine, 06.07.2011 gününde oybirliğiyle karar verildi.