YARGITAY KARARI
DAİRE : 19. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2009/1457
KARAR NO : 2009/2608
KARAR TARİHİ : 02.04.2009
Mahkemesi :Ticaret Mahkemesi
Taraflar arasındaki karşılıklı kayıt-kabul-alacak davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı her iki davanın da kabulüne yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davacı- karşıdavalı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
– K A R A R –
Dava davacı alacağının iflas masasına kaydı, birleşen dava ise müflisin iflastan önce doğmuş bulunan alacaklarının tahsili istemine ilişkindir.
Mahkemece yapılan yargılamaya, toplanan delillere ve alınan bilirkişi raporuna göre asıl davada 26.683,-USD’nin dava tarihinden iflas tarihi olan 21.07.2006’ya kadar 3095 sayılı yasanın 4/a maddesine göre hesaplanacak faizi ile birlikte fiili ödeme tarihindeki TL karşılığının tahsili zımnında masaya kaydına; birleşen davada ise 116.130.736.133 YTL.nin dava tarihi itibariyle işleyecek reeskont faizi ile davacı-birleşen dosya davalısından tahsiline karar verilmiş; hüküm davacı-birleşen dosya davalısı şirket vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1. Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere ve özellikle birleşen davada taraflar arasındaki mutabakatın varlığının usulüne uygun delillerle kanıtlanamamış bulunmasına göre davacı-birleşen dosya davalısı şirket vekilinin aşağıdaki (2) sayılı bendin kapsamı dışında kalan ve yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir.
2. Birleşen davada talep 116.130.737.000,-TL iken, mahkemece 5083 sayılı Türkiye Cumhuriyeti Devletinin Para Birimi Hakkında Kanun hükümlerinin gözden kaçırılması suretiyle 116.130.736.133 YTL.nin tahsiline karar verilmiş olması doğru görülmemiştir.
3. Yabancı para alacaklarının iflas sıra cetveline kaydı, iflas tarihindeki döviz satış kurundan çevrilmek suretiyle yapılır. Bu husus alacaklılar arasındaki eşitlik ilkesinin gereği olup, masaya yabancı para cinsinden kayıt yapılması ve bunun fiili ödeme tarihindeki kurdan çevrilerek ödemeye karar verilmesi doğru değildir. Diğer taraftan iflasa kadar işleyecek faizin mahkemece belirlenmesi gerekirken, bu işin davalı iflas idaresine bırakılması da doğru değildir.
SONUÇ: Yukarıda 1 sayılı bentte açıklanan nedenle davacı-birleşen dosya davalısı şirket vekilinin diğer temyiz itirazlarının REDDİNE, 2 ve 3 sayılı bentlerde açıklanan nedenlerle hükmün BOZULMASINA, peşin harcın istek halinde iadesine, 02.04.2009 gününde oybirliğiyle karar verildi.