YARGITAY KARARI
DAİRE : 19. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2019/29201
KARAR NO : 2019/10335
KARAR TARİHİ : 02.07.2019
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 6831 Sayılı Kanuna Aykırılık
HÜKÜM : Mahkumiyet
Yerel Mahkemece bozma üzerine verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre;
İnebolu Asliye Ceza Mahkemesi’nin 16/06/2016 tarih, 2016/103 Esas, 2016/610 Karar sayılı kararının sanık müdafi tarafından temyizi üzerine;
Dairemizin 26.04.2017 tarih ve 2016/14793 Esas ve 2017/3810 Karar sayılı kararıyla;
Sanık müdafiinin 01/08/2016 tarihinde tebliğ olunan kararı, CMUK’nin 310/1. maddesinde öngörülen bir haftalık süreden sonra 09/08/2016 tarihinde temyiz etmesi nedeniyle temyiz isteminin 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 317. maddesi uyarınca tebliğnameye uygun olarak reddine karar verilmiştir.
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 17/01/2018 tarihli karar düzeltme talebi üzerine dairemizin 30/05/2018 tarih, 2018/632 Esas ve 2018/6548 Karar sayılı kararı ile itiraz yerinde görülmediğinden dosyanın Yargıtay Ceza Genel Kurulu’na tevdiine karar verilmiş ve Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 16/06/2016 tarih, 2018/19-314 Esas, 2019/201 Karar sayılı kararı ile temyiz isteminin reddine dair kararın kaldırılması üzerine yapılan incelemede;
Sanık hakkında işgal ve faydalanma eylemiyle ilgili olarak mahkemece verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair kararın 08.09.2008 tarihinde kesinleştiği, sanığın denetim süresi içinde 14.08.2009 tarihinde işlediği kasten yaralama suçundan kurulan hükmün kesinleşmesi ve ihbar üzerine hükmün açıklandığı, CMK’nin 231/8-c maddesi uyarınca hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının kesinleştiği tarih ile sanığın denetim süresi içinde yeni suç işlediği tarih arasında zamanaşımının durduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Suç tarihi itibariyle sanığa isnat edilen suçun gerektirdiği cezanın türü ve üst sınırına göre davanın 5237 sayılı TCK’nin 66/1-e ve 67. maddelerinde öngörülen 8 yıllık olağan, 12 yıllık olağanüstü zamanaşımına tabi bulunması, suç tarihi olan 30/06/2006 tarihinden inceleme tarihine kadar 12 yıllık olağanüstü zamanaşımının gerçekleşmiş bulunduğunun anlaşılması,
Kanuna aykırı ve sanık müdafiinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, HÜKMÜN 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, CMUK’nin 322. maddesinin verdiği yetkiyle, 5271 sayılı CMK’nin 223/8. maddesi uyarınca gerçekleşen zamanaşımı nedeniyle KAMU DAVASININ DÜŞMESİNE, 02/07/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.