YARGITAY KARARI
DAİRE : 19. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2019/12029
KARAR NO : 2019/8693
KARAR TARİHİ : 21.05.2019
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 5607 Sayılı Kanuna Aykırılık
HÜKÜM : Mahkumiyet
Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre sanık hakkında tayin edilen 80,00 TL adli para cezası yönünden kesinleştirmeye dair 11/11/2014 tarihli işlemler hukuken geçersiz kabul edilerek dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Yükletilen suçun sanık tarafından işlendiğinin Kanun’a uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı,
Eylemin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanun’da öngörülen suç tipine uyduğu,
Anlaşılmış ve ileri sürülen başkaca temyiz nedenleri yerinde görülmediği gibi hükmü etkileyecek oranda hukuka aykırılığa da rastlanmamıştır.
Ancak,
1- Sanık hakkında verilen hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi sırasında adli para cezasının bir gün karşılığı belirlenirken 5237 sayılı TCK’nin 52/2. maddesinin gösterilmemesi suretiyle 5271 sayılı CMK’nin 232/6. maddesine aykırı davranılması,
2- TCK’nin 53/3. maddesi uyarınca, sanığın yalnızca kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından koşullu salıverilmesine kadar kısıtlama uygulanabilecek iken, kendi altsoyu dışındakiler üzerindeki yetkilerini de kapsayacak şekilde uygulama yapılması,
3- Kasıtlı suçtan hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olarak sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesi uyarınca hak yoksunluklarına hükmedilmiş ise de, 24/11/2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarih ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı ile anılan maddenin bazı hükümlerinin iptal edilmiş olması nedeniyle yeniden değerlendirme yapılması zorunluluğu,
4- Kendisini vekille temsil ettiren katılan idare lehine karar tarihi itibariyle yürürlükte bulunan AAÜT uyarınca maktu vekalet ücretine hükmedilmemesi,
5- Dosya kapsamında bulunan 06/05/2014 tarihli tutanağa göre sanıkta ele geçirilen bandrolsüz 450 paket sigaranın 408 paketinin imha edildiğinin anlaşılması karşısında alınan numunelerin müsaderesine karar vermekle yetinilmesi gerekirken imha edilen suça konu eşyaların da müsaderesine karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş ve katılan vekili ile sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün BOZULMASINA, bu aykırılıklar yeniden yargılama yapılmasına gerek olmaksızın düzeltilebilir nitelikte olduğundan, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 322. maddesi uyarınca, hükümden TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkartılıp yerine ”24/11/2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarih ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı iptal kararı da gözetilerek, TCK’nin 53/1. maddesinde sayılan hakları kullanmaktan yoksun bırakılmasına, bu yoksunluğunun kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından koşullu salıverilmesine kadar, diğer hakları yönünden ise hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar sürmesine” ibaresinin yazılması, hükmün “2. bendindeki “20 TL’den” ibaresinden önce gelmek üzere “TCK’nin 52/2. maddesi uyarınca” ibaresinin yazılması, hükmün müsadereye ilişkin 8. fıkrasının karardan tamamen çıkartılarak yerine “Suça konu bandrolsüz sigaralardan alınan numunelerin 5607 sayılı Kanun’un 13. maddesi delaletiyle 5237 sayılı TCK’nin 54/4. maddesi gereğince müsaderesine” yazılmak ve hüküm fıkrasına “Karar tarihi itibariyle yürürlükte bulunan AAÜT gereği 1500 TL maktu vekalet ücretinin sanıktan alınıp katılan … idaresine verilmesine ibaresi eklenmek suretiyle, başkaca yönleri kanuna uygun bulunan hükmün tebliğnameye kısmen uygun olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 21/05/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.