YARGITAY KARARI
DAİRE : 19. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2017/4053
KARAR NO : 2018/944
KARAR TARİHİ : 06.02.2018
Borçlunun ödeme şartını ihlâli suçundan sanık …’ün, 2004 sayılı İcra ve İflâs Kanunu’nun 340. maddesi gereğince 3 aya kadar tazyik hapsi ile cezalandırılmasına dair Ankara 6. İcra Ceza Mahkemesinin 20/12/2016 tarihli ve 2016/352 esas, 2016/435 sayılı kararını müteakip, aynı suçtan sanığın 2004 sayılı İcra ve İflas Kanunu’nun 340. maddesi gereğince 3 aya kadar tazyik hapsi ile cezalandırılmasına ilişkin Ankara 6. İcra Ceza Mahkemesinin 20/12/2016 tarihli ve 2016/353 esas, 2016/343 sayılı kararına yönelik itirazın reddine ilişkin Ankara 7. İcra Ceza Mahkemesinin 27/02/2017 tarihli ve 2017/18 değişik iş sayılı kararını, yine aynı suçtan sanığın aynı Kanun’un aynı maddesi gereğince 3 aya kadar tazyik hapsi ile cezalandırılmasına dair Ankara 6. İcra Ceza Mahkemesinin 20/12/2016 tarihli ve 2016/351 esas, 2016/436 sayılı kararına yönelik itirazın reddine ilişkin Ankara 7. İcra Ceza Mahkemesinin 27/02/2017 tarihli ve 2017/19 değişik iş sayılı kararı aleyhine Adalet Bakanlığının 12/07/2017 gün ve 3941 sayılı kanun yararına bozma istemini içeren yazısı ekindeki dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 01/08/2017 gün ve KYB.2017-45376 sayılı ihbarnamesi ile dairemize gönderilmekle okundu.
Anılan ihbarnamede;
Dosyalar kapsamına göre; sanığın alacaklı Hüseyin Dinç’e olan borçlarına karşılık hepsinin düzenleme tarihleri 02/11/2015 olan ve her biri 10.000,00 Türk lirası ödeme emrini içerir bonoları düzenlediği, bonoların alacaklı vekili tarafından Ankara 23. İcra Müdürlüğü dosyaları üzerinden kambiyo senetlerine mahsus takip yoluyla icraya konularak anılan İcra Müdürlüğünün ödeme emirlerinin sanığa tebliğ edildiği ve her bir dosyadan 18/07/2016 tarihli taahhütnamelerle borçlu sanığın 15/08/2016 tarihinde başlayacak şekilde 14 taksit halinde ödemeyi taahhüt ettiği, borçlunun borçlarını taahhütnamelerde öngörülen sürelerde ödememesi nedeniyle alacaklı vekili tarafından yapılan şikayetler üzerine borçlu hakkında taahhüdü ihlal suçundan açılan davalarda Ankara 6. İcra Ceza Mahkemesince her bir taahhüdün ayrı bonolara ilişkin olması nedeniyle ayrı ayrı her bir taahhüt için sanığın 3 aya kadar tazyik hapsiyle cezalandırılmasına karar verilmiş ise de, somut olayda sanığın alacaklıya borçları nedeniyle tanzim tarihleri aynı, ödeme tarihleri farklı olan 3 ayrı bono düzenleyerek verdiği, her ne kadar bonolarda mücerretlik ilkesi geçerli ise de, 2004 sayılı Kanun’un “Borçlunun ödeme şartını ihlali halinde ceza” başlıklı 340. maddesinin “111 inci madde mucibince veya alacaklının muvafakati ile icra dairesinde kararlaştırılan borcu ödeme şartını, makbul bir sebep olmaksızın ihlal eden borçlunun, alacaklının şikâyeti üzerine, üç aya kadar tazyik hapsine karar verilir. Hapsin tatbikine başlandıktan sonra borçlu borcun tamamını veya o tarihe kadar icra veznesine yatırmak zorunda olduğu meblağı öderse tahliye edilir; ödemelerini tekrar keserse, hakkında tazyik hapsine yeniden karar verilir. Ancak, bir borçtan dolayı tazyik hapsinin süresi üç ayı geçemez.” hükmü karşısında 3 farklı ödeme tarihini içeren bonolara konu borcun bir bütün olarak tarafları aynı olan tek bir borç olarak değerlendirilmesi gerektiği, nitekim ayrıntıları Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 29/09/2009 tarihli ve 2009/16-188 esas, 2009/205 karar sayılı ilamı ile, aynı borç ilişkisi nedeniyle toplam tazyik hapsi miktarının 3 ayı geçemeyeceğine karar verilmiş olması karşısında, yazılı şekilde sanığın her bir takip için ayrı ayrı 3 aya kadar tazyik hapsine karar verildiği gözetilerek itirazın kabulü yerine reddine karar verilmesinde isabet görülmediği gerekçesiyle 5271 Sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309.maddesi uyarınca anılan kararın kanun yararına bozulması isteminde bulunulmakla gereği görüşülüp düşünüldü;
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının kanun yararına bozma istemine dayanan ihbarname içeriği yerinde görüldüğünden Ankara 7. İcra Ceza Mahkemesinin 27/02/2017 tarihli ve 2017/18 değişik iş sayılı kararı ile anılan Mahkemenin aynı tarihli ve 2017/19 değişik iş sayılı kararlarının CMK’nın 309/4-d. maddesi uyarınca BOZULMASINA, müteakip işlemlerin mahallinde mahkemesince yapılmasına, 06/02/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.