YARGITAY KARARI
DAİRE : 19. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/7949
KARAR NO : 2015/7331
KARAR TARİHİ : 17.11.2015

Tebliğname No : 7 – 2012/232441
MAHKEMESİ : Adana 3. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 24/04/2012
NUMARASI : 2011/450 (E) ve 2012/489 (K)
SUÇ : 5846 Sayılı Kanuna Aykırılık
Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede, başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Yargıtay Ceza Genel Kurulunun Dairemizin de benimsediği 08/04/2014 tarih 2013/7-591 Esas 2014/171 karar sayılı kararında açıklandığı üzere, bandrol yükümlülüğüne aykırılık suçlarında suçun mağdurunun doğrudan eser sahipleri olmayıp toplum olduğu cihetle; UYAP ortamında yapılan araştırmada benzer eylemler nedeniyle sanık hakkında Adana 3. Asliye Ceza Mahkemesinin 08/05/2012 tarih ve 2011/332 Esas, 2012/550 sayılı kararı ile verilip kesinleşen ve Yargıtay 7. Ceza Dairesinin 15/12/2014 tarihli kararı ile bozulan ve Adana 3. Asliye Ceza Mahkemesinin 24/03/2011 tarih ve 2010/1036 Esas, 2011/262 sayılı kararına ilişkin dava dosyalarının da mevcut bulunduğunun anlaşılması karşısında;
Kesinleşen dosya incelenerek ve Yargıtay 7. Ceza Dairesinin bozma ilamının akıbeti araştırılarak,suç ve iddianame tarihleri dikkate alınıp hukuki kesintinin iddianamenin düzenlenmesiyle gerçekleşeceği gözetilmek suretiyle, sanığın bir suç işleme kararının icrası kapsamında, değişik zamanlarda aynı mağdura karşı aynı suçu birden fazla işleyip işlemediğinin ve hakkında TCK’nın 43/1. maddesinin uygulanması gerekip gerekmediğinin tartışılması zorunluluğu,
2-TCK’ nın 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca, sanığın 1. fıkranın (c) bendinde belirtilen kendi altsoyu üzerindeki velayet hakkı ile vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan koşullu salıverilmeye, altsoyu dışında kalanlarla ilgili bu hak ve yetkilerden ise cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA,17/11/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.