YARGITAY KARARI
DAİRE : 19. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/7430
KARAR NO : 2015/3019
KARAR TARİHİ : 18.06.2015
Tebliğname No : KYB – 2015/71651
Konya E Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda kasten yaralama suçundan 11 ay 20 gün hapis cezasına hükümlü bulunan U.. İ..’nun, 22/11/2013 tarihinde duruşma için getirildiği Konya Adliyesinde duruşma sonrasında salon kapısına yumruk atarak kırılmasına neden olduğu gerekçesiyle 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun’un 44/2-a. maddesine aykırı hareket etmekten dolayı “1 gün süre ile hücreye koyma” disiplin cezası ile cezalandırılmasına dair anılan Ceza İnfaz Kurumu Disiplin Kurulu Başkanlığının 27/11/2013 tarihli ve 2013/1101 sayılı kararın 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun’un 48/3-a maddesi gereğince onanmasına dair Konya İnfaz Hâkimliğinin 16/12/2013 tarihli ve 2013/3128 Esas, 2013/3126 Karar sayılı kararı aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığının 18/02/2015 gün ve 12795 sayılı kanun yararına bozma istemini içeren yazısı ekindeki dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 01/06/2015 gün ve KYB.2015-71651 sayılı ihbarnamesi ile daireye verilmekle okundu.
Anılan ihbarnamede;
5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun’un 37/1. maddesinde yer alan “Hükümlü hakkında kurumda, düzenli bir yaşamın sürdürülmesi, güvenliğin ve disiplinin sağlanması bakımından kanun, tüzük, yönetmelikler ile idarenin uyulmasını emrettiği veya gerekli kıldığı davranış ve tutumları, kusurlu olarak ihlâl ettiğinde, eyleminin niteliği ile ağırlık derecesine göre Kanunda belirtilen disiplin cezaları uygulanır.” düzenlemesi ile aynı Kanun’un 48/1 maddesindeki” 37 ilâ 46 ncı maddelerde yer alan eylemlerin tanımına uymayan ve kanunda tanımları yapılmamış olan eylemler, nitelik ve ağırlıkları bakımından bunlara benzediklerinde, aynı maddelerdeki disiplin cezaları ile karşılanırlar.” hükmü karşısında, 22/11/2013 tarihinde Konya Adliyesindeki duruşmaya götürüldüğü sırada duruşma sonrasında salon kapısına yumruk atarak kırılmasına neden olma eyleminin kurumda gerçekleşmemiş bulunduğu, anılan Kanun’un hücreye koyma disiplin cezasını gerektiren eylemlerden olmadığı göz önüne alındığında hücreye koyma cezasının onanma talebinin reddi yerine, yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmediği gerekçesiyle 5271 Sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309.maddesi uyarınca anılan kararın kanun yararına bozulması isteminde bulunulmakla gereği görüşülüp düşünüldü;
Hükümlü U.. İ..’nun Konya Adliyesi 5. Asliye Ceza Mahkemesi duruşma salonundan çıkartılırken yumruk atarak mahkeme kapısının kırılmasına neden olduğundan bahisle 5275 sayılı Kanun’un 44/2-a maddesi gereğince 1 gün süre ile hücreye koyma cezası ile cezalandırılmasına karar verildiğinin anlaşılması karşısında, 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun’un 37/1 maddesindeki “ Hükümlü hakkında kurumda, düzenli bir yaşamın sürdürülmesi, güvenliğin ve disiplinin sağlanması bakımından kanun, tüzük, yönetmelikler ile idarenin uyulmasını emrettiği veya gerekli kıldığı davranış ve tutumları, kusurlu olarak ihlâl ettiğinde, eyleminin niteliği ile ağırlık derecesine göre Kanunda belirtilen disiplin cezaları uygulanır.” şeklindeki düzenleme ile aynı Kanun’un 44/2-a maddesinin “Kurum tesislerine, araç ve gereçlerine zarar vermek” hükmü nazara alınarak, Yargıtay 9. Ceza Diresinin 14/04/2011 gün 2010/8848 E- 2011/2308 Karar sayılı
kararıyla Yargıtay 10. Ceza Diresinin 07/04/2014 gün 2014/2918 E- 2014/2406 Karar sayılı kararlarında da belirtildiği üzere, hükümlünün eylemini gerçekleştirdiği Konya Adliyesinin ceza infaz kurumu niteliğinde olmadığı, hükümlüye bu eylemi nedeniyle 5275 sayılı Kanun’un 44/2-a maddesi uyarınca hücreye koyma disiplin cezası verilemeyeceği ve bu nedenlerle Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının kanun yararına bozma istemine dayanan ihbarname içeriği yerinde görüldüğünden, Konya İnfaz Hâkimliğinin 16/12/2013 tarihli ve 2013/3128 Esas, 2013/3126 Karar sayılı kararının CMK’nın 309/4. maddesi uyarınca BOZULMASINA, müteakip işlemlerin mahallinde mahkemesince yapılmasına, 18/06/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.