YARGITAY KARARI
DAİRE : 19. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/69
KARAR NO : 2015/3619
KARAR TARİHİ : 02.07.2015
Tebliğname No : KYB – 2014/374658
5996 sayılı Veteriner hizmetleri, Bitki Sağlığı, Gıda ve Yem Kanunu’nun 41/e. Maddesine muhalefetten A.. Gıda ve Unlu Mamüller Sanayi Turizm Tic. Ltd. Şti. hakkında Manavgat İlçe Tarım Müdürlüğünün 09/10/2013 tarihli ve 07-12 034 sayılı idari para cezası kararı ile verilen 6.400,00 Türk lirası idarî para cezasına yönelik başvurunun reddine dair Manavgat 1. Sulh Ceza Mahkemesinin 11/12/2013 tarihli ve 2013/678 değişik iş sayılı karara vaki itirazın vekalet ücreti açısından kabulü ile eksik kalan ücretin mahkemesince takdirine dair Manavgat 3. Asliye Ceza Mahkemesinin 14/02/2014 tarihli ve 2014/76 değişik iş sayılı kararını müteakiben itirazın kabulü ile itiraz eden aleyhine 300,00 Türk lirası vekalet ücreti takdirine dair Manavgat 1. Sulh Ceza Mahkemesinin 24/02/2014 tarihli 2014/678 değişik iş sayılı kararına karşı eksik vekalet ücreti takdir edilmesi gerekçesiyle vaki itirazın kabulüne dair Manavgat 3. Asliye Ceza Mahkemesinin 25/04/2014 tarihli ve 2014/187 değişik iş sayılı kararı aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığından verilen 06/11/2014 gün ve 66452 sayılı kanun yararına bozma istemini içeren dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 24/11/2014 gün ve KYB.2014-374658 sayılı ihbarnamesi ile daireye verilmekle okundu.
Anılan ihbarnamede;
28/12/2013 tarihli Resmi Gazetede yayımlanan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesinin 13/6 maddesi kapsamında ” Ceza Mahkemelerinde görülen idari para cezalarına itiraz gibi başvuruların kabulü veya İlk derece mahkemesinin kararına yapılan itiraz üzerine, ilk derece mahkemesi kararının kaldırılması halinde işin duruşmasız veya duruşmalı oluşuna göre 2. kısım 1. bölüm, 1. Sıradaki iş için ön görüldüğü şekilde avukatlık ücretine hükmedilir.” şeklindeki yasal düzenleme nazara alındığında, vekalet ücretinin 300,00 Türk lirasından fazla olamayacağı dikkate alınmaksızın, muterizin aleyhine olacak şekilde fazla vekalet ücretine hükmedilmesine yol açacak şekilde yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmediği gerekçesiyle 5271 Sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309. maddesi uyarınca anılan kararın kanun yararına bozulması isteminde bulunulmakla gereği görüşülüp düşünüldü;
Olağanüstü kanun yolu olan ve öğretide “olağanüstü temyiz” olarak adlandırılan kanun yararına bozmanın amacı hakim veya mahkeme tarafından verilen ve istinaf veya temyiz incelemesinden geçmeksizin kesinleşen kararların Yargıtay’ca incelenmesini, buna bağlı olarak da kanunların uygulanmasında ülke sathında birliğe ulaşmak, hakim veya mahkemelerce verilen cezaya ilişkin karar veya hükümlerdeki hukuka aykırılıkları toplum ve birey açısından hukuk yararına gidermektir.
Olağanüstü bir kanun yolu olan kanun yararına bozma müessesesinin konusunu oluşturabilecek kanuna aykırılık halleri, olağan kanun yolu olan temyiz nedenlerine göre dar ve kısıtlı tutulduğunda kesin hükmün otoritesi korunmuş olur.
26.10.1932 gün ve 29/12 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı ve bu karar esas alınmak suretiyle verilen Yargıtay Ceza Genel Kurulu ve Özel Dairelerin süreklilik arz eden kararlarında belirtildiği üzere, kabul edip etmemenin hakim veya mahkemenin takdirine bağlı olduğu istekler hakkında verilen kararlar ile kanıtların değerlendirilmesine ve şahsi hakka ilişkin kararlar kanun yararına bozma konusu olamaz.
Bu nedenlerle, vekalet ücretinin şahsi hakka ilişkin olması nedeniyle, yerleşik yargısal kararlara göre de (Yargıtay 1. CD’nin 05/11/2008 tarih ve 2008/9091-7078 E.K; 3. CD’nin 14/11/2007 tarih ve 2007/12330-8319 E.K; 11. CD’nin 27/02/2013 tarih ve 2012/28035 E. 2013/3196 K. Ve 12. CD’nin
27/12/2012 tarih ve 2012/21561-28771 E.K sayılı kararları) bu hususta kanun yararına bozma talebinde bulunulamayacağından, yerinde görülmeyen Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının kanun yararına bozma isteminin REDDİNE, 02/07/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.