YARGITAY KARARI
DAİRE : 19. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/5948
KARAR NO : 2015/6176
KARAR TARİHİ : 26.10.2015

Tebliğname No : 7 – 2012/145230
MAHKEMESİ : Silifke 1. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 09/04/2012
NUMARASI : 2012/96 (E) ve 2012/211 (K)
SUÇ : Marka Hakkına Tecavüz

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede, başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1- Hakkındaki hükmün açıklanması geri bırakılan sanığın, denetim süresi içinde kasten yeni bir suç işlemesi nedeniyle, CMK’nın 231/11. maddesi uyarınca hakkındaki hükmün ilk şekliyle açıklanması gerektiğinin gözetilmeyerek, hükümdeki cezanın değiştirilip, ertelemeye hükmolunması,
Kabule göre de;
2-Suçun niteliğine göre, suçtan doğrudan zarar görmediği halde, kamu davasına katılmasına karar verilen K.. B.. Erzurum İl Kültür ve Turizm Müdürlüğü lehine vekalet ücreti hükmedilmesi,
3- Yargıtay Ceza Genel Kurulunun Dairemizce de benimsenen 08/04/2014 tarih 2013/7-591 Esas 2014/171 sayılı kararında açıklandığı üzere, bandrol yükümlülüğüne aykırılık suçlarında suçun mağdurunun doğrudan eser sahipleri olmayıp toplum olduğu cihetle; UYAP ortamında yapılan araştırmada benzer eylem nedeniyle sanık hakkında Silifke 3. Asliye Ceza Mahkemesinin 09.04.2012 tarih ve 2012/97 Esas 2012/212 sayılı kararı ile verilip aynı gün incelemesi yapılan ve bozulmasına karar verilen Dairemizin 2015/5717 Esasına kayıtlı olan dava dosyasının mevcut olduğunun anlaşılması karşısında,
Anılan dosyanın getirtilip incelenerek suç, iddianame tarihleri dikkate alınıp sonucuna göre TCK’nın 43. maddesi 1. fıkrası son cümlesi de gözetilerek, sanığın bir suç işleme kararının icrası kapsamında, değişik zamanlarda aynı mağdura karşı aynı suçu birden fazla işleyip işlemediğinin ve hakkında TCK’nın 43/1. maddesinin uygulanması gerekip gerekmediğinin tartışılması zorunluluğu,
Bozmayı gerektirmiş ve sanığın temyiz nedenleri yerinde görüldüğünden tebliğnameye uygun olarak hükmün 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan aynı Kanun’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 26/10/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.