Yargıtay Kararı 19. Ceza Dairesi 2015/5864 E. 2015/8281 K. 08.12.2015 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 19. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/5864
KARAR NO : 2015/8281
KARAR TARİHİ : 08.12.2015

Tebliğname No : 7 – 2012/154237
MAHKEMESİ : Adana 3. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 13/04/2010
NUMARASI : 2008/1124 (E) ve 2010/501 (K)
SUÇ : 5846 Sayılı Kanuna Aykırılık
Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü:
5271 sayılı CMK’nın 41. maddesine göre temyiz süresinin kaçırılması nedeniyle eski hale getirme isteğini inceleyip bu konuda karar verme yetkisi, bu istemle birlikte temyiz itirazları da ileri sürüldüğünden Dairemize ait olduğundan, sanığın 23/03/2012 havale tarihli eski hale getirme isteği üzerine verilen Adana 3. Asliye Ceza Mahkemesinin 23/03/2012 tarihli kararın kaldırılması ile sanığın temyiz isteminin süresinde olduğu kabul edilerek kabul edilerek yapılan incelemede;
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Yükletilen suçun sanık tarafından işlendiğinin kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı,
Eylemin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanun’da öngörülen suç tipine uyduğu,
Anlaşılmış ve ileri sürülen başkaca temyiz nedenleri yerinde görülmediği gibi hükmü etkileyecek oranda hukuka aykırılığa da rastlanmamıştır.
Ancak,
1-Sanığın tekerrüre esas alınan Gaziantep 3. Asliye Ceza Mahkemesinin 2007/881 Esas, 2008/698 karar sayılı ilamında netice cezanın 1 ay süre ile belirli yerlere gitmekten yasaklama seçenek yaptırımına çevrilmiş olduğu anlaşılmakla, TCK’nın 58. maddesi uyarınca tekerrüre esas alınamayacağının gözetilmemesi,
2-Kasıtlı suçtan hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olarak sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesi uyarınca hak yoksunluklarına hükmedilmiş ise de, 24/11/2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarih ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı ile anılan maddenin bazı hükümlerinin iptal edilmiş olması nedeniyle yeniden değerlendirme yapılması zorunluluğu,
3-Kabule göre de;
Mükerrir sanık hakkında, cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına karar verilmesi ile yetinilmesi gerekirken, infazı kısıtlar biçimde denetimli serbestlik tedbirinin süresinin de belirlenmesi,
Bozmayı gerektirmiş ve sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün BOZULMASINA, bu aykırılıklar yeniden yargılama yapılmasına gerek olmaksızın düzeltilebilir nitelikte olduğundan, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi delaletiyle 1412 sayılı CMUK’nın 322. maddesi uyarınca, temyiz edilen kararın açıklanan noktalarının; hüküm fıkrasından TCK’nın 58. maddesinin uygulanmasına ilişkin fıkranın çıkarılması ve hükümden TCK’nın 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkartılıp, yerine ” 24/11/2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarih ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı iptal kararı da gözetilerek, kasıtlı suçtan hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olarak, TCK’nın 53. maddesinin uygulanmasına,” ibaresinin yazılması suretiyle DÜZELTİLMESİNE ve başkaca yönleri Kanuna uygun bulunan hükmün bu bağlamda ONANMASINA, 08/12/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.