YARGITAY KARARI
DAİRE : 19. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/3752
KARAR NO : 2015/2370
KARAR TARİHİ : 04.06.2015

Tebliğname No : KYB – 2013/180951

Ödeme şartını ihlâl suçundan sanık C.. Ş..’in, 2004 sayılı İcra ve iflâs Kanunu’nun 340. maddesi uyarınca 3 aya kadar tazyik hapsi ile cezalandırılmasına dair Erzincan 1. İcra Ceza Mahkemesinin 06/02/2013 tarihli ve 2013/31-73 E.K sayılı kararına yönelik itirazın sanığın usulüne uygun duruşmadan haberdar edilmemesi nedeniyle kabulüne ve anılan kararın ortadan kaldırılmasına ilişkin Erzincan 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 07/03/2013 tarihli ve 2013/80 değişik iş sayılı kararı aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığının 20/05/2013 gün ve 2871 sayılı kanun yararına bozma istemini içeren yazısı ekindeki dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 23/05/2013 gün ve KYB.2013-180951 sayılı ihbarnamesi ile daireye verilmekle okundu.
Anılan ihbarnamede;
Dosya kapsamına göre, asıl borca kefil olan sanığın, icra takip dosyasına sunduğu ve mahkûmiyetine esas alınan 28/11/2012 tarihli ödeme taahhüdünün icra müdürlüğünde, icra memuru huzurunda düzenlenmediği, söz konusu taahhüt üzerinde icra müdürünün sadece havale işlemi olduğu, ayrıca takip dosyasına kısmi ödeme olması nedeniyle taahhüt edilen miktar üzerinde geçerli bir icap ve kabul iradesinin taahhüde yansıtılamadığı, bu haliyle geçersiz olan ödeme taahhüdüne ilişkin sanığın mahkûmiyetine karar verilemeyeceğinden, itirazın bu yönden kabulü gerekirken savunma hakkının kısıtlandığından bahisle itirazın kabulüne karar verilmesinde isabet görülmediği gerekçesiyle 5271 Sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309.maddesi uyarınca anılan kararın kanun yararına bozulması isteminde bulunulmakla gereği görüşülüp düşünüldü;
Yargıtay 11. CD’nin 2013/16783-13801 E.K. sayılı kararında da belirtildiği üzere; sanığın getirdiği ödeme taahhüdünün icra müdürü tarafından “beyanı okundu imzası alındı” şerhiyle alındıktan sonra icra müdürü ile borçlu tarafından imzalanması ve alacaklı vekili tarafından kabul edilen taahhüt nedeniyle borçluya kabul muhtırası tebliğ edilmesi nedeniyle geçerli olduğu ve borçlu tarafından dosyaya yapılan ödemeler düşüldükten sonra kalan miktar için ödeme taahhüdünde bulunulmasının kısmi taahhüt olarak değerlendirilemeyecek olması nedeniyle kanun yararına bozma istemindeki düşünce yerinde değil ise de;
Alacaklı vekilinin 20/02/2012 tarihli haciz tutanağında bu tarihten sonra işleyecek faizlerden vazgeçtiğini belirtmesine rağmen, taahhüt tutanağında 30/07/2012 tarihine kadar hesaplanan faiz miktarının yer aldığı ve tutanakta vekalet ücretinin de belirtilmemesi nedeniyle taahhüdün geçersiz olduğu cihetle,
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının kanun yararına bozma istemine dayanan ihbarname içeriği bu gerekçelerle yerinde görüldüğünden, Erzincan 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 07/03/2013 tarihli ve 2013/80 değişik iş sayılı kararının CMK’nın 309/4-d. maddesi uyarınca BOZULMASINA, kabahatli hakkında ödeme şartını ihlal eyleminden dolayı hükmolunan tazyik hapsi cezasının kaldırılmasına, 04/06/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.