YARGITAY KARARI
DAİRE : 19. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/3092
KARAR NO : 2015/2880
KARAR TARİHİ : 17.06.2015
Tebliğname No : 11 – 2011/188916
MAHKEMESİ : Korkuteli Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 27/01/2011
NUMARASI : 2009/405 (E) ve 2011/9 (K)
SUÇ : 213 Sayılı Kanuna Aykırılık
Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1- K.. M..nün mükellefi olup market faaliyetiyle uğraşan sanığın gerçek bir mal teslimi veya hizmet ifasında bulunmaksızın 2007 takvim yılında sahte faturalar düzenlediğinin iddia olunduğu, sanığın suçlamayı kabul etmeyerek sahte fatura düzenlemediğini savunduğu, davanın dayanağını oluşturan 27.07.2009 gün VDENR-930/32 sayılı vergi suçu ve inceleme raporlarında, gayri faal olduğu, beyannamelerini vermediği, faturalarının şirket beyanları ile uyumlu olmadığı ve yüksek tutarlı olduğunun bildirildiği, 213 sayılı VUK’nın 227/3 ve 230. maddelerinde öngörüldüğü üzere anılan suçun oluşabilmesi için düzenlenen sahte faturaların yasada öngörülen zorunlu bilgileri içermesinin gerektiği ancak sanığın düzenlediği iddia olunan faturaların aslı veya onaylı örneklerinin ve vergi suçu raporunda bahsi geçen vergi tekniği raporunun dosya içinde bulunmadığının anlaşılması karşısında; faturaların asılları veya onaylı suretleri ile vergi tekniği raporu getirtilerek faturalar açısından Kanunda öngörülen zorunlu bilgileri içerip içermediğinin incelenmesi, sonucuna göre hukuki durumunun belirlenmesi gerektiği gözetilmeden, eksik kovuşturmayla yetinilerek yazılı şekilde sanığın mahkumiyetine karar verilmesi,
2- Kabule ve uygulamaya göre de;
a- Gerekçeli karar başlığında suç tarihinin 22.04.2007 yerine 2007 olarak gösterilmesi,
b- 2007 takvim yılında birden fazla sahte fatura düzenlenmesi nedeniyle 5237 sayılı TCK’nın 43. maddesi uyarınca hükmolunan ceza üzerinden arttırım yapılmaması,
c- TCK’nın 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca, sanık hakkında 1. fıkranın (c) bendinde yazılı hak yoksunluğunun, sanığın sadece kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet veya kayyımlık yetkileri açısından koşullu salıverilmesi tarihine, altsoyu dışında kalanlarla ilgili
hak ve yetkilerden ise cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması,
Kanuna aykırı ve sanığın temyiz nedenleri yerinde görüldüğünden, tebliğnamedeki düşünceye uygun olarak HÜKMÜN BOZULMASINA, CMUK’nın 326/son maddesi uyarınca kazanılmış hakkın saklı tutulmasına, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 17.06.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.