YARGITAY KARARI
DAİRE : 19. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/2822
KARAR NO : 2015/5604
KARAR TARİHİ : 14.10.2015
Tebliğname No : 11 – 2010/339259
MAHKEMESİ : Ankara 15. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 06/10/2010
NUMARASI : 2009/1489 (E) ve 2010/760 (K)
SUÇ : 213 Sayılı Kanuna Aykırılık
Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü:
I- Defter ve belgeleri ibraz etmemek suçundan sanıklar H.. Y.. ile İ.. Ö.. hakkında verilen beraat kararına yönelik katılan vekilinin temyiz itirazının incelenmesinde;
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Vergi incelemesine esas olmak üzere istenilen faturaları bulamadığından dolayı incelemeye ibraz edemediğini savunan ayrıca incelemenin denetmenlikte yapılmasını isteyen sanıkların işyerinde vergi incelemesi yapılması zorunluluğu bulunmadığı, 213 sayılı Kanunun 139/2. maddesindeki istisnai şartların varlığının kabulü gerekeceği, defter ve belgelerin bulunamadığı, kaybolduğu ileri sürülerek ibrazından kaçınılması durumunda, Ceza Genel Kurulunun 23.11.1999 gün ve 1999/11-273/288 sayılı içtihadında açıklandığı üzere mükellefe usulüne uygun tebligat yapılmasının aranmayacağından bu gerekçeyle verilen beraat kararı usule uygun olmasa da; 28.09.2009 tarihli ve 023/16 sayılı vergi suçu raporundan ve bunu doğrulayan muhasebeci tanığın beyanından anlaşılacağı üzere, sanıkların sadece A. D. aldıkları ancak başka bir firma adına düzenlenen 004296, 006468 ve 004297 sayılı faturaları sehven kayıtlarına aldıkları ve şirketlerine ait belgeler olmadığının anlaşılması karşısında,
Eyleme ve yükletilen suça yönelik katılan vekilinin temyiz iddiaları yerinde görülmediğinden tebliğnameye uygun olarak, TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE sonucu itibariyle doğru bulunan HÜKÜMLERİN ONANMASINA,
II- İ.. A.. hakkında 2004 yılında sahte fatura kullanmak suçundan verilen beraat kararına yönelen katılan vekilinin temyiz itirazının incelenmesine gelince;
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Sanığa yükletilen suç için, yasada öngörülen cezanın türü ve üst sınırına göre, suçun oluştuğu tarih itibariyle, temyiz süreci içinde sanık yararına olan 765 sayılı TCK’nın 102/4 ve 104/2. maddelerinde öngörülen yedi yıl altı aylık olağanüstü dava zamanaşımının gerçekleştiği,
Anlaşıldığından, katılan vekilinin temyiz istemleri bu nedenle yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, aynı kanunun 322. maddesinin verdiği yetkiyle 5271 sayılı CMK’nın 223/8. maddesi uyarınca tebliğnameye uygun olarak KAMU DAVASININ DÜŞMESİNE, 14.10.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.