YARGITAY KARARI
DAİRE : 19. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/19448
KARAR NO : 2015/8403
KARAR TARİHİ : 10.12.2015
Tebliğname No : KYB – 2015/344647
Borçlunun ödeme şartını ihlâli suçundan sanık A.. B..’nun, 2004 sayılı İcra ve İflâs Kanunu’nun 340. maddesi uyarınca 1 ay tazyik hapsi ile cezalandırılmasına dair Beykoz İcra Ceza Mahkemesinin 28/12/2012 tarihli ve 2012/182 esas, 2012/183 sayılı kararına yönelik itirazın reddine ilişkin Beykoz 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 11/01/2013 tarihli ve 2013/3 değişik iş sayılı kararı aleyhine Adalet Bakanlığının 12/10/2015 gün ve 65074 sayılı kanun yararına bozma istemini içeren yazısı ekindeki dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 20/11/2015 gün ve KYB.2015-344647 sayılı ihbarnamesi ile daireye verilmekle okundu.
Anılan ihbarnamede;
1- Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 14/11/2006 tarihli ve 2006/16.HD-220-231 sayılı ilâmında da belirtildiği üzere, disiplin ve tazyik hapsinin bir “hapis” cezası olmadığı, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 2. maddesinde tanımlanan “disiplin hapsi” kavramı içinde kaldığı ve kısmî bir düzeni korumak amacıyla getirildiği, kişinin kendisinden beklenen yükümlülüğü yerine getirdiği takdirde de serbest kalacağı hususları nazara alındığında, sanık hakkında 2004 sayılı Kanun’un 340. maddesi gereğince 3 aya kadar tazyik hapsine hükmedilmesinin gerekmesi karşısında, itirazın kabulü yerine yazılı şekilde reddine karar verilmesinde,
2- Dosya kapsamına göre, şikayete konu Beykoz İcra Müdürlüğünün 2012/3.. sayılı takip dosyasındaki 16/08/2012 tarihli taahhüt tutanağında, toplam borç miktarının ferileriyle birlikte 159.247,71 Türk lirası olarak hesaplanmasına karşın borçlunun, borcun 84.247,71 Türk Lirasını ödeme taahhüdünde bulunduğu, borcun tamamına karşı ödeme taahhüdünde bulunulmadığı gibi, alacaklı vekilinin de borcun kalan kısmından feragat etmediği, yine taahhüt tutanağının son kısmında borçlunun miktarı belli olmayacak şekilde dosya bakiyesinde oluşacak faiz ve ferilerini de ödeyeceğini taahhüt etmesi nedeniyle taahhüdün hukuken geçerli olmadığı dikkate alınmaksızın, itirazın kabulü yerine reddine karar verilmesinde isabet görülmediği gerekçesiyle 5271 Sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309.maddesi uyarınca anılan kararın kanun yararına bozulması isteminde bulunulmakla gereği görüşülüp düşünüldü;
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının kanun yararına bozma istemine dayanan ihbarnamede yer alan (2) no’lu düşünce yönünden yapılan incelemede;
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının kanun yararına bozma istemine dayanan ihbarname içeriği yerinde görüldüğünden Beykoz 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 11/01/2013 tarihli ve 2013/3 değişik iş sayılı kararının CMK’nın 309/4-d. maddesi uyarınca BOZULMASINA, sanık hakkında ödeme şartını ihlal eyleminden dolayı hükmolunan tazyik hapsi cezasının kaldırılmasına,
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının kanun yararına bozma istemine dayanan ihbarnamede yer alan (1) no’lu düşünce yönünden yapılan incelemede ise;
Yukarıda belirtilen bozma nedenine göre kanun yararına bozma istemine dayanan ihbarname içeriği konusuz kaldığından bu hususta karar verilmesine yer olmadığına, 10/12/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.