YARGITAY KARARI
DAİRE : 19. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/11983
KARAR NO : 2015/6858
KARAR TARİHİ : 09.11.2015

Tebliğname No : 7 – 2013/111168
MAHKEMESİ : İzmir 1. Fikrî ve Sınaî Haklar Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 06/02/2013
NUMARASI : 2011/422 (E) ve 2013/37 (K)
SUÇ : 5846 Sayılı Kanuna Aykırılık

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede:
1- Usulüne uygun şikâyet bulunduğu halde sanık hakkında 5846 sayılı Kanun’un 71/1 ve 81/13. maddelerinin uygulanmaması,
2- Yargıtay Ceza Genel Kurulunun Dairemizce de benimsenen 08/04/2014 tarih 2013/7-591 Esas 2014/171 sayılı kararında açıklandığı üzere, bandrol yükümlülüğüne aykırılık suçlarında suçun mağdurunun doğrudan eser sahipleri olmayıp toplum olduğu cihetle, aynı mahkemenin 04.10.2012 tarih, 2012/228 Esas ve 2012/449 karar sayılı birleşen dosyasının ve UYAP ortamında yapılan araştırmada benzer eylem nedeniyle sanık hakkında İzmir 1. Fikri ve Sınaî Haklar Ceza Mahkemesinin 11.07.2013 tarih ve 2012/770 Esas, 2013/400 sayılı kararı ile verilip aynı gün incelemesi yapılan ve bozulmasına karar verilen Dairemizin 2015/13922 Esasında kayıtlı olan dava dosyasının da mevcut bulunduğunun anlaşılması karşısında,
Dosyanın getirtilip incelenerek birleştirilmesi, suç ve iddianame tarihleri dikkate alınıp hukuki kesintinin iddianamenin düzenlenmesiyle gerçekleşeceği gözetilmek suretiyle, sanığın bir suç işleme kararının icrası kapsamında, değişik zamanlarda aynı mağdura karşı aynı suçu birden fazla işleyip işlemediğinin ve hakkında TCK’nın 43/1. maddesinin uygulanması gerekip gerekmediğinin tartışılması zorunluluğu,
3- Sanığın adli sicil kaydında yer alan ve tekerrüre esas alınan mahkumiyet ilamı karar tarihi itibariyle 1412 sayılı CMUK’nın 305/1 maddesi uyarınca kesin nitelikte olup CMUK’nın 305/son maddesine göre tekerrüre esas alınamayacağı gözetilmeden, 5237 sayılı TCK’nın 58. maddesi gereğince hükmolunan cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, aynı Kanun’un 326/son maddesi uyarınca ceza yönünden kazanılmış hakkın korunmasına, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın hüküm mahkemesine gönderilmesine, 09.11.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.