YARGITAY KARARI
DAİRE : 18. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/2655
KARAR NO : 2015/16052
KARAR TARİHİ : 09.11.2015
MAHKEMESİ : Palu Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 06/08/2014
NUMARASI : 2013/542-2014/729
Dava dilekçesinde, Kamulaştırma Yasasının 4650 Sayılı Yasayla değişik hükümleri uyarınca, Elazığ İli .. İlçesi … Köyü 144 ada 13 parsel sayılı taşınmazın kamulaştırma bedelinin tespiti ve idare adına tescili istenilmiştir. Mahkemece davanın kabulüne karar verilmiş, hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Y A R G I T A Y K A R A R I
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasal gerektirici nedenlere ve özellikle kanıtların takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre sair temyiz itirazları yerinde değildir.
Ancak;
1-2942 Sayılı Yasanın 4650 Sayılı Yasa ile değişik 11. maddesinin 1. fıkrasının (f) bendi uyarınca bilirkişi kurulu, arazi niteliğindeki taşınmazın kamulaştırma tarihindeki mevki ve şartlarına göre ve olduğu gibi kullanılması halinde getireceği net gelirini esas tutarak bedelin tespitinde etkili olacak bütün nitelik ve unsurların ayrı ayrı değerini belirtmek suretiyle ve ilgililerin de beyanını dikkate alarak gerekçeli bir değerlendirme raporuna dayalı olarak taşınmazın değerini tespit etmelidir. Yargıtay’ın yerleşmiş uygulamalarında ise özel ve dikkate alınması gereken haklı bir neden bulunmadıkça tarım arazilerinin olduğu gibi kullanılması halinde getireceği net gelir üzerinden bilimsel yöntemle yapılacak değerlendirmede münavebeye alınacak ürünler için aynı yasanın 4650 Sayılı Yasa ile değişik 15. maddesinin son fıkrasına göre, kamulaştırma belgelerinin mahkemeye verildiği gün itibarıyla dekar başına elde edilecek ortalama verim, üretim gideri ve toptan satış fiyatına ilişkin olarak ciddi istatistiki bilgilere dayalı olduğu bilinen o yerdeki gıda, tarım ve hayvancılık müdürlüğü verilerinin esas alınması aranmaktadır.
Dosyada mevcut gıda, tarım ve hayvancılık ilçe müdürlüğü cetveline göre; değerlendirmeye alınan cevizin dekara masrafı 965 TL olduğu halde, hükme esas bilirkişi raporunda gerekçesi gösterilmeden masrafın 415,5 TL alınmak suretiyle yüksek değer tespit edilmiş olması,
2-Yargıtay uygulamalarına göre; sulu arazilerde kapital faizi %5,kuru arazilerde ise %6 kabul edilmekte ise de; dava konusu taşınmazın %15-20 oranında taşlık arazi olduğu dosya arasında bulunan bilirkişi raporu ve keşif sırasında çekilen fotoğraflardan anlaşılmaktadır.
Buna göre; dava konusu taşınmazın verimli taban arazisi niteliğinde bulunmadığı ve normal şartlarda ekim-dikim yapılacak arazilerden olmadığı tartışmasızdır. Tüm bu açıklamalara göre; verimin asgari miktarda ve kapital faiz oranının %7 olarak alınması suretiyle bedel belirlenmesi gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulmuş olması doğru görülmemiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 09.11.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.