YARGITAY KARARI
DAİRE : 18. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/432
KARAR NO : 2014/9569
KARAR TARİHİ : 02.06.2014

MAHKEMESİ : İzmir 4. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 09/05/2013
NUMARASI : 2011/613-2013/233

Dava dilekçesinde, eğitim ve öğretim giderlerinden kaynaklanan 81.946,58 TL asıl alacak ile 64.178,19 TL işlemiş faizin, asıl alacağa 14.05.2010 tarihinden itibaren işleyecek yasal faiz ve masraflarla birlikte davalı taraftan tahsili istenilmiştir. Mahkemece davanın davalı U.. A.. yönünden kısmen kabulüne, diğer davalılar yönünden reddine karar verilmiş, hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Y A R G I T A Y K A R A R I
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Davacı vekili dava dilekçesinde, davalılardan U.. A..’ın teğmen olarak görev yapmakta iken 14.05.2010 tarihinde, mecburi hizmet yükümlülüğünü tamamlamadan disiplinsizlik nedeni ile res’en Türk Silahlı Kuvvetlerinden ayrıldığını, 926 sayılı Türk Silahlı Kuvvetleri Personel Kanunu’nun 112. maddesi ve ilgili yönetmelik gereğince öğrenim, eğitim, yetiştirme ve kurs masraflarının yükümlülük süresinin eksik kalan kısmı ile orantılı olarak yasal faizi ile birlikte tazminat olarak alınması gerektiğini belirterek, 81.946,58 TL asıl alacak ve 64.178,19 TL öğrenim dönemi faizinin, asıl alacağa ilişik kesme tarihi olan 14.05.2010 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsilini istemiş; alınan bilirkişi raporunda dava tarihinden önce yürürlüğe giren 6000 sayılı Askeri Mahkemeler Kuruluşu Ve Yargılama Usulü Kanunu İle Bazı Kanun ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun ile yargılama sırasında yürürlüğe giren 6318 sayılı Askerlik Kanunu İle Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun’un 47. maddesiyle 926 Sayılı Türk Silahlı Kuvvetleri Personel Kanunu’nun 112. maddesinin birinci fıkrasında yapılan değişiklik ve 6353 sayılı Bazı Kanun ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun’un geçici 1. maddesinin 2. fıkrası uyarınca davalının borcu belirlenmiş, mahkemece bu rapor doğrultusunda davanın davalı U.. A.. yönünden kısmen kabulüne, davalılar M.. A.. ve H.. S.. yönünden reddine karar verilmiştir.
12.07.2012 günlü Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe girmiş bulunan 6353 sayılı Bazı Kanun ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun’un Geçici 1. maddesinin 2. fıkrasında “Türk Silahlı Kuvvetlerine bağlı her derecedeki eğitim kurumuna 1997 ve sonraki yıllarda giren ve askeri öğrencilikten kendi isteğiyle ayrılan veya sağlık sebepleri dışında askeri öğrencilikten çıkarılanlardan; yüklenme ve kefalet senetlerinde yazılı olsa dahi ilaç ve tedavi giderleri, kitap, kırtasiye giderleri, öğrenci harçlıkları ile yiyecek giderinin yarısı ve bunlara tekabül eden faizleri geri alınmaz. Bu maddenin yürürlüğe girdiği tarihte ödemeleri devam edenler ile bu konuda açılmış davaları sonuçlanmamış veya kesin hükme bağlanmış olanlar da bu madde hükümlerinden yararlandırılır. Ödemesi devam edenlerden bu madde çerçevesinde yapılacak hesaplamaya göre fazla ödeme yapmış olanlar ile bu maddenin yürürlüğe girdiği tarihten önce ödemesini tamamlamış olanlara geri ödeme yapılmaz. Bu maddenin uygulamasına ilişkin usul ve esaslar Maliye Bakanlığı ile Millî Savunma Bakanlığınca müştereken belirlenir” hükmü yer almaktadır. Bu madde ile yapılan düzenleme, askeri okullara 1997 ve sonraki yıllarda giren ve askeri öğrencilikten kendi isteğiyle ayrılan veya sağlık sebepleri dışında askeri öğrencilikten çıkarılan kişiler için geçerli olup, askeri okullardan mezun olduktan sonra subay, astsubay, uzman jandarma vs. olarak TSK emrinde çalışmakta iken ilişiği kesilenler için uygulanması mümkün olmadığı halde, mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda davalı U.. A..’ın borcu belirlenirken; 6353 Sayılı Kanun hükümlerinin uygulanması ve mahkemece bu rapor doğrultusunda karar verilmesi doğru değil ise de, davalı hakkında uygulanması gereken 17.12.2005 tarihinde yürürlüğe giren Türk Silahlı Kuvvetleri Personelinin Öğrenim, Eğitim ve Yetiştirme Masraflarının Tespitine Dair Yönetmeliğin 5. maddesinin 1. fıkrasının (a) bendi 09.11.2013 tarihinde “öğrenci harçlıkları, kitap kırtasiye”, “ilaç-tedavi giderleri” ile “personel ve amortisman” ibareleri yürürlükten kaldırılmış, “yiyecek” ibaresi “yiyecek masraflarının yarısı” olarak değiştirilmiş ve birinci fıkrasının sonuna “01.01.1997 ve sonrasında imzalanan yüklenme senetleri dikkate alınarak hesaplanacak tazminat miktarlarında bu Yönetmelik hükümleri esas alınır” şeklinde değiştirilmiş olup bu değişiklik nedeniyle davalı U.. A..’ın borcunun aynı içeriğe sahip 6353 sayılı Yasanın geçici 1. maddesinin 2. fıkrasına göre belirlenmiş olması bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasal gerektirici nedenlere ve özellikle yükümlü U.. A..’ın ilişiği subay nasbedildikten sonra kesildiği için yükümlüye öğrenciliği döneminde yapılan masraflara ve sadece öğrencilik dönemi süresince kefil olan davalılar M.. A.. ve H.. S..’ün kefaletlerinin sona erdiği dikkate alınarak bu davalılar hakkındaki davanın reddine karar verilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre de sair temyiz itirazları yerinde değildir.
Ancak;
1-Davalı U.. A..’ın borcu, dava tarihinden sonra yürürlüğe giren 6318 Sayılı Askerlik Kanunu İle Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun’un 47. maddesiyle 926 Sayılı Türk Silahlı Kuvvetleri Personel Kanunu’nun 112. maddesinin birinci fıkrasında yapılan değişiklik ve 17.12.2005 tarihli Türk Silahlı Kuvvetleri Personelinin Öğrenim, Eğitim ve Yetiştirme Masraflarının Tespitine Dair Yönetmeliğin 5. maddesinin (a) bendinde 09.11.2013 tarihinde yapılan değişiklik uyarınca belirlenmiş olduğuna göre, taraflar yararına hükmedilecek vekalet ücreti ile yargılama giderlerinin dava tarihindeki haklılık miktarlarına göre belirlenmesi gerekir. Bu sebeple; mahkemece, yargılama sırasında yürürlüğe giren 6318 Sayılı Kanun ve 09.11.2013 tarihli yönetmelik değişikliği yürürlüğe girmemiş olsaydı davaya konu asıl alacağın red ve kabul edilecek miktarları bilirkişiye hesap ettirilip bu miktarlar üzerinden davada kendisini vekille temsil ettiren taraflar yararına vekalet ücretine ve yargılama giderlerine hükmedilmesi gerektiğinin düşünülmemesi,
2-Davalı yükümlü U.. A.. ile davalı kefiller M.. A.. ve H.. S.. hakkındaki dava aynı hukuki sebepten kaynaklandığına göre ve her üç davalının tek bir vekili bulunduğuna göre, reddedilen en yüksek miktar üzerinden Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi uyarınca davalılar lehine tek bir nisbi vekalet ücretine hükmedilmesi gerektiğinin düşünülmemesi,
Doğru görülmemiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, 02.06.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.