YARGITAY KARARI
DAİRE : 18. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/16548
KARAR NO : 2014/15144
KARAR TARİHİ : 30.10.2014
MAHKEMESİ : Sarayköy Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 28/12/2012
NUMARASI : 2010/370-2012/405
Dava dilekçesinde, dava konusu taşınmaza vaki müdahalenin önlenmesi ve kal istenilmiş, 01.12.2010 tarihli dilekçede ise kamulaştırmasız el atma nedenine dayalı olarak 30.000 TL maddi zararın tahsili istenilmiştir. Mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verilmiş, hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Y A R G I T A Y K A R A R I
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasal gerektirici nedenlere ve özellikle kanıtların takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre sair temyiz itirazları yerinde değildir.
Ancak;
1-Dava konusu taşınmazın tamamı 9.500 m² olarak kadastro tespit tutanağının düzenlenip kesinleştiği ve tapu müdürlüğüne devredildiği, daha sonra ise kamulaştırma kararı sonrasında Denizli Kadastro Müdürlüğü tarafından Kadastro Kanunu’nun 41. maddesi ve yönetmeliği kapsamında yüzölçümü tashihi yapılarak 8.300 m² olarak düzeltildiği, hükme esas kabul edilen bilirkişi kurulu raporunda ise fen bilirkişi raporlarındaki yüzölçüm çelişkisinden de bahsedilerek dava konusu taşınmazın tamamının 9.470 m² kabul edilerek rapor tanzim edildiği anlaşılmaktadır. Buna göre dava konusu taşınmazın nehir yatağında kalan kısmının yüzölçümü ile artan kesimlerin alanları ölçekli biçimde belirlenerek kamulaştırma bedelinin tespiti gerekirken çelişkili raporların hükme dayanak yapılması,
2-Kabule göre de; dava konusu taşınmazın tamamı 9.500 m² olup, bilirkişi raporu ve krokisinde (A) ile gösterilen 4.450,00 m² lik bölümünün yüzölçümü, geometrik durumu ve konumu gözönüne alındığında herhangi bir değer düşüklüğü olmayacağı gözetilmeden değer düşüklüğü hesaplayan bilirkişi raporuna göre hüküm kurulmuş olması,
3-11.06.2013 tarihinde yürürlüğe giren 6487 sayılı Yasa ile 2942 sayılı Kamulaştırma Kanunu’nun değiştirilen Geçici 6. maddesinin 7 ve 13. fıkralarıyla getirilen “Bu madde kapsamında açılan davalarda mahkeme ve icra harçları ile her türlü vekalet ücretleri bedel tespiti davalarında öngörülen şekilde maktu olarak belirlenir.” ve “… bu fıkra kapsamında kalan taşınmazlar hakkında açılan ve kesinleşmeyen davalarda da uygulanır.” düzenlemesi karşısında maktu harç ve maktu vekalet ücreti yerine nispi harç ve vekalet ücretine hükmedilmesi, Doğru görülmemiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 30.10.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.