Yargıtay Kararı 18. Hukuk Dairesi 2013/19984 E. 2014/6276 K. 07.04.2014 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 18. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/19984
KARAR NO : 2014/6276
KARAR TARİHİ : 07.04.2014

MAHKEMESİ : Soma 2. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 17/06/2013
NUMARASI : 2012/328-2013/223

Dava dilekçesinde, soybağının reddi istenilmiştir. Mahkemece davanın kabulüne karar verilmiş, hüküm davacı tarafından temyiz edilmiştir.
Y A R G I T A Y K A R A R I
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Davacı dava dilekçesinde; davalı İmran ile evliliği sırasında doğan Eray’ın kendisinden olmadığı yönünde şüphelerinin bulunduğunu ileri sürerek DNA testi yapılıp çocuğun kendisinden olmadığının anlaşılması halinde soybağının reddine karar verilmesini istemiş, mahkemece davanın kabulüne karar verilmiştir.
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 26 maddesine göre hâkim tarafların talep sonuçlarıyla bağlı olup ondan fazlasına veya başka bir şeye karar veremez ancak, talep sonucundan daha azına karar verebilir.
Dosyadaki bilgi ve belgelerden; davacı Mustafa ile davalı İmran’ın ilk kez 2005 yılında evlenip 16.05.2008 tarihinde boşandıkları, ikinci kez 08.07.2008 tarihinde evlenip 16.05.2012 tarihinde boşandıkları, evlilik devam ederken 21.08.2008 tarihinde Eray’ın doğduğu, nüfusa 25.08.2008 tarihinde tescil edildiği, davacının bu çocuğun kendisinden olmadığı yönündeki şüpheleri nedeniyle DNA testi yaptırılarak kendisinin baba olmadığı anlaşılır ise soybağının reddi istemi ile eldeki davayı açtığı, dava sırasında alınan Adli Tıp Kurumu İzmir Grup Başkanlığı’nın 04.06.2013 tarihli raporunda davacının %99,99 ihtimalle Eray’ın biyolojik babası olabileceğinin tespit edildiği, yalnız mahkemece bu tespitlere aykırı şekilde davanın kabulüne karar verildiği anlaşılmaktadır. Bu açıklamalar ve hukuk yargılamasında istisnalar dışında taleple bağlılık ilkesinin geçerli olması göz önüne alındığında; mahkemece davacının talebi doğrultusunda soybağına ilişkin davanın reddine karar verilmesi gerekirken, yerinde olmayan gerekçe ile kabulü doğru görülmemiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 07.04.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.