YARGITAY KARARI
DAİRE : 18. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/17882
KARAR NO : 2014/886
KARAR TARİHİ : 23.01.2014

MAHKEMESİ : Sulh Hukuk Mahkemesi

Dava dilekçesinde, yönetim planı ve Kat Mülkiyeti Kanununa aykırı müdahalenin men’i ve tahliye istenilmiştir. Mahkemece davanın reddine karar verilmiş, hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Y A R G I T A Y K A R A R I
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Davacı vekili dava dilekçesi ile beyanlarında, davalıların Kat Mülkiyeti Yasasının 24. maddesine aykırı davranarak anataşınmazdaki mesken nitelikli 13 nolu bağımsız bölümün kiracı davalı ….. Şti tarafından işyeri olarak kullandıklarını ileri sürerek bu durumun giderilmesini, bağımsız bölümün mesken olan niteliğine dönüştürülerek şirketin tahliyesini istemiş, mahkemece davalı … Ltd. Şti’nin bağımsız bölümü mimarlık bürosu olarak kullandığı, bu şekildeki kullanımın Kat Mülkiyeti Yasası ve yönetim planındaki yasaklı işler kapamına girmeyeceği gerekçesi ile davanın reddine karar vermiştir.
Dosya içerisindeki bilgi ve belgelerden, davalı … Şti’nin dava konusu bağımsız bölümü mimarlık bürosu olarak kullandığı anlaşılmaktadır.
Kat Mülkiyeti Yasasının 24. maddesine göre anataşınmazın tapu kütüğünde mesken olarak gösterilen bağımsız bölümünün büro olarak kullanılması kabul edilmekte ise de, ticari şirketlerin kullandıkları yerlerin işyeri niteliğinde olup büro olarak nitelendirilmesi mümkün değildir. Yargıtay uygulamalarında da büro, bağımsız olarak çalışan bir kişinin en fazla bir elemanıyla birlikte yazıhane niteliğinde kullanılan yerlerdir.
Somut olayda dava konusu bağımsız bölüm mesken nitelikli bir yer olup, bir ticari şirket tarafından kullanılmaktadır. Bu durumda ancak Kat Mülkiyeti Yasası’nın 24. maddesi gereğince kat maliklerinin oybirliği ile alacakları bir kararla kullanılması mümkün olacağından bu doğrultuda bir araştırma yapılıp sonucuna göre bir karar verilmesi gerekirken mahkemece yerinde olmayan gerekçeyle davanın reddine karar verilmesi doğru görülmemiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 23.01.2013 gününde oybirliğiyle karar verildi.