Yargıtay Kararı 18. Hukuk Dairesi 2013/14528 E. 2014/13 K. 07.01.2014 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 18. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/14528
KARAR NO : 2014/13
KARAR TARİHİ : 07.01.2014

MAHKEMESİ : Sulh Hukuk Mahkemesi

Dava dilekçesinde, kayyım atanması istenilmiştir. Mahkemece davanın reddine karar verilmiş, hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.

Y A R G I T A Y K A R A R I
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Davacı vekili dava dilekçesinde;.. parseldeki taşınmaz hissedarları … ile …’ın sağ olup olmadıkları ile ölü iseler mirasçılarının bulunup bulunmadıkları bilinmediğinden Hazinenin hak ve menfaatlerinin korunması için adı geçen kişilere 3561 sayılı Yasa uyarınca … Defterdarının kayyım atanması istenilmiş, mahkemece belirtilen kişilerin kimliklerine ulaşıldığı, mirasçılarının tespit edilebileceği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Dava, 3561 sayılı Kanuna dayalı olarak açılan kayyım atanması istemine ilişkin olup anılan Kanunun amacı 1. maddesinde; bir kimsenin uzun süreden beri bulunamaması veya oturduğu yerin bilinememesi nedeniyle malvarlıkları üzerinde Hazine menfaatinin korunmasını sağlamak üzere, mahallin en büyük mal memurunun kayyım olarak atanması, yetkileri, yetki devri, kayyımlık mallarının yönetimi ve giderleri, kayyım ve görevli personele ödenecek ücretler ile diğer hususlara ilişkin usul ve esasları düzenlemektir şeklinde açıklanmış; 2. maddesinde ise 22/11/2001 tarihli ve 4721 sayılı Türk Medenî Kanununun 427 nci maddesine göre, bir kimsenin uzun süreden beri bulunamaması veya oturduğu yerin bilinememesi veya ortada bulunmayan ve miras açıldığında sağ olup olmadığı ispatlanamayan mirasçının payının resmen yönetilmesi amacıyla kayyım atanmasının gerektiği hallerde, vesayet makamı; bu kimselerin malları üzerinde Hazinenin hak ve menfaati bulunup bulunmadığını, mahallin en büyük mal memurluğundan araştırır. Hazinenin hak ve menfaatinin söz konusu olduğunun anlaşılması hâlinde, mahallin en büyük mal memurunu yönetim kayyımı tayin eder hükmü öngörülmüştür.
Bu durumda mahkemece, konuya ilişkin Kanun hükümleri ve Kanunun amacı da gözetilerek dava konusu taşınmaza ait tapu kaydının ilk tesisinden itibaren tüm tedavül kayıtları ve dayanak belgelerinin tapu müdürlüğünden, vergi kaydıyla ilgili bilgi ve belgelerin belediye başkanlığından ve vergi dairesi müdürlüğünden getirtilip kayıt ve belgelerde kimlik bilgilerinin bulunması halinde nüfus müdürlüğünden ilgililerin nüfus aile kayıtlarının getirtilerek tapu kaydı malikleriyle irtibatının araştırılması, varsa mirasçılara ilişkin veraset belgelerinin istenilmesi ve toplanan tüm delillerin birlikte değerlendirilerek oluşacak sonuç dairesinde bir karar verilmesi gerekmektedir.
Somut olayda; dosyadaki bilgi ve belgelerden …parseldeki taşınmazda… ile …’ın hissedar oldukları, bu kişilerin sağ olup olmadıkları, ölü iseler mirasçılarının bulunup bulunmadığı bilinmediğinden Hazinenin hak ve menfaatlerinin korunması için adı geçen kişilere 3561 sayılı Yasa uyarınca…Defterdarının kayyım atanmasının istendiği, 1957 ve 1958 tarihli resmi senet suretlerinin bulunduğu, …. Noterliğinin 29.05.1957 tarihli vekaletnamesinde …’ın kimlik bilgilerinin yer aldığı, 26.02.2013 tarihli polis tutanağında ise adı geçenlerin tanınmadığı ve adreslerinin bilinmediğinin belirtildiği, dosyada ilgili kişiler hakkında başkaca bir bilginin bulunmadığı, bu nedenle taşınmaz hissedarları … ile …’ın sağ olup olmadıkları, ölü iseler mirasçılarının bulunup bulunmadığının belli olmadığı anlaşılmaktadır. Bu durumda davaya konu taşınmaz malikleri hakkında yukarıda değinilen hususlarda yeterli araştırma ve inceleme yapılmadan mahkemece adı geçenlerin kimliklerine ulaşıldığı, mirasçılarının tespit edilebileceği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmesi doğru görülmemiştir.
Bu itibarla, yukarıda açıklanan nedenler göz önünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi yerinde bulunmadığından hükmün bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Davacı … vekilinin temyiz itirazları yerinde olduğundan kabulüne, yukarıda yazılı nedenlerden dolayı 6217 sayılı Kanunla 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununa eklenen Geçici 3. maddesindeki atıf nedeniyle 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 428. maddesi gereğince hükmün BOZULMASINA, 07.01.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.