YARGITAY KARARI
DAİRE : 18. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2010/7552
KARAR NO : 2010/14863
KARAR TARİHİ : 08.11.2010
MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi
Dava dilekçesinde, eski yöneticinin zimmetinde kalan paranın tahsili istenilmiştir. Mahkemece davanın kabulüne karar verilmiş, hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Y A R G I T A Y K A R A R I
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü
Davacı vekili dava dilekçesinde; davalı eski yöneticinin, görev süresinin bitmesinden sonra da yönetim işlerini yapmaya devam ettiği, ortak banka hesabından para çektiği, yeni seçilen yönetime sorun çıkartıp anataşınmazla ilgili borçların ödenmesini engelleyip büyümesine neden olduğu, mükerrer gider kayıtları yaptığı, kendisinin ödemesi gereken borçları yeni yönetime bıraktığı ve ortak demirbaşları yeni yönetime devretmediği iddiası ile davalı üzerinde kalan ortak paranın tahsiline, kat maliklerine verdiği zararların tazminine karar verilmesini istemiş, mahkemece davanın kabulüne karar verilmiştir.
Dosya içindeki bilgi ve belgelerden, özellikle bilirkişi raporundan; uyuşmazlığın davalı eski yöneticinin yasal yönetici seçildiği 03.09.2000 günü ile defter ve belgelerin yeni yönetime devredildiği 03.12.2002 tarihleri arasındaki iş ve işlemlerden kaynaklandığı, dosyaya ibraz edilen 03.12.2002 tarihli sözleşme başlıklı belgeye göre anataşınmaza ilişkin defter ve belgeler ile ortak demirbaşların yeni yönetime teslim edildiği, 10.06.2001-26.04.2002 tarihleri arasındaki dönemde davalı eski yöneticinin kat maliklerinden topladığı paradan fazla gider yaptığı, bu farkın yeni yönetim tarafından kendisine ödenmesi ve 18.05.2002-04.11.2002 tarihleri arasındaki dönem için hesapların incelenmesinden sonra yeni bir sözleşme yapma hususunda tarafların anlaşma sağladıkları, anataşınmazda yakıt, elektrik, telefon ve asansör bakım-onarım masrafları karşılığında yeni yönetim tarafından 115.340.002.292 TL.(115.340.00 TL.)ödeme yapıldığı anlaşılmakta olup, eski yönetici olan davalının bu paranın ödenmesinden sorumlu olduğu kabul edilerek hüküm kurulmuştur.
634 Sayılı Kat Mülkiyeti Yasasının yöneticinin görevlerini gösteren 35. maddesinin (d) bendine göre yönetici anataşınmazın genel yönetim işlerini görmekle yükümlüdür. Genel yönetim işlerinin başında anataşınmazın gelirlerinin toplanması ve toplanan bu paralarla gerekli harcamaların yapılması gelmektedir. Öte yandan aynı Yasanın 38. maddesine göre de yönetici, kat maliklerine karşı aynen bir vekil gibi sorumludur. Bu saptamalar yapıldıktan sonra somut olaya gelince; mahkemece, davalı eski yöneticinin göreve başladığı 03.09.2000 tarihinde kendisine devredilen ortak para ve ortak borç olup olmadığı ve varsa miktarlarının ne kadar olduğu, davalının görevini yeni yönetime devrettiği 03.12.2002 tarihine kadar olan sürede kat maliklerinden topladığı ve diğer yollarla elde ettiği ortak gelirlerin tutarı, bu dönemde yapılması gereken harcamaların neler olduğu ve bu harcamaların yapılması gereken tarihlerde ortak kasada para bulunup bulunmadığı, ortak giderler için faiz veya ceza ödenmesi gerekmiş ise bundan ve ortak kasada yeterli para bulunmamasından davalı eski yöneticinin sorumlu olup olmadığı hususlarında herhangi bir araştırma ve inceleme yapılmamıştır.
Ortak gelirlerin zamanında toplanması hususunda ihmali bulunduğunun ve bu nedenle gerekli ödemelerin zamanında yapılamadığının saptanması halinde davalı eski yöneticinin bu borçlar için ödenmek zorunda kalınan faiz, ceza ve diğer feri borçlardan (harç, avukatlık ücreti vb.) sorumlu tutulacağı tabii ise de, ortak giderlerin ana paralarından ve kendisinden önceki yönetici tarafından yapılması gereken harcamalarla ilgili borçların asıllarından ve kusurlu olarak artmasına neden olduğu kanıtlanmadıkça feri borçlardan sorumlu tutulması mümkün değildir.
Mahkemece tüm bu hususlar dikkate alınarak bilirkişiden yeterli, detaylı ve denetlenebilir nitelikte ek rapor alınmalı ve oluşacak sonuca göre karar verilmesi gerekirken, yetersiz araştırma ve incelemeye dayalı olarak davanın kabulüne karar verilmiş olması doğru görülmemiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 08.11.2010 gününde oybirliğiyle karar verildi.