YARGITAY KARARI
DAİRE : 18. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2007/2843
KARAR NO : 2007/3557
KARAR TARİHİ : 19.04.2007
MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi
Dava dilekçesinde anataşınmazın mimari projesindeki asansörün yaptırılmasına karar verilmesi istenilmiştir. Mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verilmiş, hüküm bir kısım davalılar tarafından temyiz edilmiştir.
Y A R G I T A Y K A R A R I
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasal gerektirici nedenlere ve özellikle kanıtların takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre sair temyiz itirazları yerinde değildir.
Ancak;
Kat Mülkiyeti Yasasının “anataşınmazın genel giderlerine katılma” başlıklı 20. maddesi hükmüne göre kat maliklerinden herbiri aralarında başka türlü anlaşma olmadıkça anayapının tüm ortak yer ve tesislerin yapım, bakım ve onarım giderlerine ve giderler için toplanacak avansa kendi arsa payı oranında katılmakla yükümlüdür. Dosyaya konulan anataşınmazın yönetim planında ya da kat malikleri kurulunca oybirliği ile alınmış herhangi bir kararda dava konusu edilen asansörün yapımı için gerekli giderlerin ödenmesinde yasanın anılan maddesi hükmünden farklı bir ölçüt kararlaştırılmamış bulunduğu anlaşılmaktadır. Saptanan bu durum karşısında mahkemece her bir blok için ayrı ayrı projesine uygun olarak yapımına karar verilen asansör tesisatlarının gerekli giderlerinin o bloklarda bağımsız bölüm maliki olanlardan arsa payları oranında tahsiline karar verilmesi gerekirken infazda zorluk çıkartacak ve duraksamaya yol açaçak biçimde yazılı olduğu gibi hüküm kurulması,
Yine HUMK’nun 388/son maddesine uygun düşmeyecek ve dolayısıyla infazda duraksamaya yol açacak nitelikte olmak üzere davanın diğer davalılar yönünden reddine denilmiş, ancak bunların kimler olduğu ve anataşınmazda bağımsız bölüm maliki olup olmadıkları yolunda herhangi bir açıklama getirilmemiş bulunması; buna bağlı olarak yargılama giderlerinin de tüm bağımsız bölüm maliklerinden arsa payları oranında alınması gerekirken, bir kısım davalıların bundan ayrık tutulması,
Doğru görülmemiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde temyiz edene iadesine,19.4.2007 gününde oybirliğiyle karar verildi.