Yargıtay Kararı 18. Ceza Dairesi 2017/2622 E. 2019/6538 K. 02.04.2019 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 18. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2017/2622
KARAR NO : 2019/6538
KARAR TARİHİ : 02.04.2019

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Görevi yaptırmamak için direnme, hakaret
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

KARAR

Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1) Sanık hakkında yaralama ve mala zarar verme suçlarından doğrudan adli para cezasına hükmedilmesi karşısında, farklı bir gerekçe gösterilmeksizin hakaret suçundan kurulan hükümde adli para cezası tercih edilmemesi ve görevi yaptırmamak için direnme suçundan kurulan hükümde TCK’nın 50. maddesinde düzenlenen seçenek yaptırımların uygulanmaması suretiyle cezaların bireyselleştirilmesi ve tercihinde yanılgıya düşülerek çelişkiye yol açılması,
2) Taraf beyanları ve dosya içeriğiyle uyumlu mahkeme kabulüne göre, sanığın hakaret eylemlerini, aynı olay ve zaman dilimi içerisinde ve aynı suç işleme kararı kapsamında, mağdurları hedef alarak gerçekleştirdiğinin anlaşılması karşısında, sanık hakkında TCK’nın 125/3-a. maddesi uyarınca tek mahkumiyet hükmü kurulup, aynı Kanun’un 43/2. maddesi uyarınca cezasının artırılması gerektiği gözetilmeden, iki ayrı hüküm kurularak fazla ceza tayini,
3) TCK’nın 53/1-b maddesinde yer alan hak yoksunluğunun, uygulanmasına ilişkin hükmün, Anayasa Mahkemesi’nin 08/10/2015 tarih ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararıyla iptal edilmesi nedeniyle uygulanma olanağının ortadan kalkmış olması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık …’ün temyiz nedenleri yerinde görüldüğünden, tebliğnameye aykırı olarak HÜKÜMLERİN BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 02/04/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.