Yargıtay Kararı 18. Ceza Dairesi 2016/16954 E. 2018/16315 K. 03.12.2018 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 18. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2016/16954
KARAR NO : 2018/16315
KARAR TARİHİ : 03.12.2018

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hakaret, yaralama
HÜKÜMLER : Beraat, ceza verilmesine yer olmadığı, mahkumiyet

KARAR

Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvuruların süreleri, kararların niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteklerinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede:
A) Sanık … hakkında yaralama ve hakaret suçlarından kurulan beraat hükümleri ile katılan sanıklar … ve …’un karşılıklı hakaretlerinden kurulan ceza verilmesine yer olmadığına dair hükümlerin temyizinde;
Eylemlere, yükletilen suçlara ve hakaret suçlarının karşılıklı olarak işlenmesi nedeniyle ceza verilmesine yer olmadığı kararlarına yönelik katılan sanıklar … ve …’un temyiz iddiaları yerinde görülmediğinden tebliğnamedeki isteme uygun olarak, TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKÜMLERİN ONANMASINA,
B) Sanık … hakkında katılanlar Şenan Dursun ve …’a yönelik yaralama suçlarından kurulan mahkumiyet hükümleri ile sanık … hakkında katılan …’a yönelik yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmünün temyizinde ise;
Başkaca nedenler yerinde görülmemiştir. Ancak;
Katılan sanık Şenan Dursun ve sanık …’un olayın çıkış nedeninin katılan sanık …’un suç tarihinde kendilerine miras kalan ve müşterek kullanılan ahırın kullanımından kaynaklandığını, Soner’in kendilerine hakaret ederek yaraladığını beyan etmeleri, katılan sanık …’un da yine aynı ahır nedeni ile Şennan’ın kendisine hakaret ederek balta ile vurduğunu beyan etmesi, olayın oluş anına ilişkin görgü tanığının da bulunmayışı karşısında; olayın çıkış sebebi araştırılıp, sanıkların birisi veya her ikisi hakkında TCK’nın 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağının karar yerinde tartışılmaması,
Kabule göre de;
TCK’nın 53/1-b maddesinde yer alan hak yoksunluğunun uygulanmasına ilişkin hükmün, Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarih ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı ile iptal edilmesi nedeniyle uygulanma olanağının ortadan kalkmış olması,
Bozmayı gerektirmiş, katılan sanıklar … ve …’un temyiz nedenleri yerinde görüldüğünden, tebliğnamedeki isteme uygun olarak HÜKÜMLERİN BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas mahkemesine gönderilmesine, 03/12/2018 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.