YARGITAY KARARI
DAİRE : 18. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/430
KARAR NO : 2015/449
KARAR TARİHİ : 21.04.2015

MAHKEMESİ :Sulh Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hakaret, tehdit
HÜKÜM : Mahkumiyet

KARAR
Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre, dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Sanığa yükletilen hakaret ve tehdit eylemleriyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerinin ve bu eylemlerin sanık tarafından işlendiğinin Kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı,
Eylemlerin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanunda öngörülen suç tiplerine uyduğu,
Anlaşılmış ve ileri sürülen başkaca temyiz nedenleri yerinde görülmediği gibi hükümleri etkileyecek oranda hukuka aykırılığa da rastlanmamıştır.
Ancak,
Sanık hakkında tehdit suçundan TCK’nın 106/1-1. cümlesi uyarınca hükmedilen 6 ay hapis cezasının, aynı Kanunun 50/1-a maddesi uyarınca günlüğü 20 TL üzerinden seçenek yaptırıma çevrilirken, sonuç adli para cezasının 3.600 TL yerine 3.000 TL olarak eksik belirlenmesi,
Yasaya aykırı ve O Yer Cumhuriyet Savcısı ve sanık …’nın temyiz iddiaları bu nedenle yerinde ise de, bu aykırılık, yeniden duruşma yapılmasına gerek olmaksızın düzeltilebilir nitelikte bir yanılgı olduğundan, 5320 sayılı Yasanın 8/1. madde ve fıkrası aracılığıyla 1412 sayılı CMK’nın 322. maddesi uyarınca, temyiz edilen kararın açıklanan noktası tebliğnameye uygun olarak, hapsin adli para cezasına çevrilmesine ilişkin kısımdaki “bir gün 20 TL hesap edilerek neticede 3.600 TL Adli Para Cezası ile cezalandırılmasına” biçiminde DÜZELTİLMEK başkaca yönleri Yasa’ya uygun bulunan hüküm, bu bağlamda ONANMAK suretiyle, 5320 sayılı Yasanın 8/1. madde ve fıkrası aracılığıyla 1412 sayılı CMUK’nın 322. maddesi uyarınca, davanın esasına 21.04.2015 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.