YARGITAY KARARI
DAİRE : 18. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/40939
KARAR NO : 2017/11818
KARAR TARİHİ : 25.10.2017

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kişilerin huzur ve sükununu bozma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre, Üst Cumhuriyet Savcısının sanık hakkında kurulan hükmü sanık lehine temyiz ettiği anlaşılmakla dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Sanığa yükletilen kişilerin huzur ve sükununu bozma eylemiyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerinin ve bu eylemin sanık tarafından işlendiğinin Kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı,
Eylemin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanunda öngörülen suç tipine uyduğu,
Temel cezanın belirlenmesinden sonra TCK’nın 43/2. maddesi uyarınca arttırım yapılırken, oran belirtilmemiş ise de, uygulamanın asgari artırım oranı üzerinden doğru bir biçimde yapılmış olması karşısında, bu husus sonuca etkili olmadığından bozma yapılamayacağı,
Anlaşılmış ve ileri sürülen başkaca temyiz nedenleri yerinde görülmediği gibi hükmü etkileyecek oranda hukuka aykırılığa da rastlanmamıştır.
Ancak;
1) TCK’nın 53/1-b maddesinde yer alan hak yoksunluğunun uygulanmasına ilişkin hükmün, Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarih ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararıyla iptal edilmesi nedeniyle uygulanma olanağının ortadan kalkmış olması ve TCK’nın 53/l-(c) maddesindeki hak yoksunluğunun sanığın kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri yönünden koşullu salıverme tarihine kadar, diğer kişilere karşı belirtilen yetkiler yönünden mahkum olunan hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar geçerli olacağının gözetilmemesi,
2) Sanığın adli sicil kaydında tekerrüre esas başka ilamı bulunmasına karşın, suç tarihinden sonra kesinleşmiş olan Didim(Yenihisar) 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 06.06.2011 tarih ve 2011/72 Esas 2011/322 Karar sayılı ilamın TCK’nın 58. maddesi uyarınca tekerrüre esas alınması,
Bozmayı gerektirmiş, Üst Cumhuriyet Savcısı ve sanık …’in temyiz iddiaları bu nedenle yerinde ise de, bu husus, yeniden duruşma yapılmasına gerek olmaksızın düzeltilebilir nitelikte olduğundan, temyiz edilen kararın açıklanan noktası “hükümden TCK’nın 53/1-b maddesinde yer alan hak yoksunluklarının uygulanmasına ilişkin kısmın çıkartılması ve sanık hakkında TCK’nın 53/1-(c) maddesinde yer alan hak yoksunluğunun kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri yönünden koşullu salıverilme tarihine kadar, diğer kişiler yönünden ise hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar uygulanması” ve tekerrür uygulamasına ilişkin hüküm fıkrasının çıkarılarak yerine “Sanığın adli sicil kaydında yer alan Didim(Yenihisar) 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 2009/726 esas 2010/699 karar sayılı ilamı ile yaralama suçundan TCK’nın 86/1. maddesi gereğince verilen 1 yıl hapis cezasından dolayı mükerrir olduğu anlaşıldığından, TCK’nın 58. maddesi uyarınca cezasının mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine, cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına ve ve 1412 sayılı CMUK’nın 326/son maddesi uyarınca sanığın aleyhine değiştirmeme ilkesi gözetilerek 5275 sayılı Kanunun 108/2. maddesi uyarınca koşullu salıverme süresine eklenecek miktarın Didim(Yenihisar) 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 2011/72 esas 2011/322 karar sayılı ilamındaki 6000 TL adli para cezası esas alınarak belirlenmesine” ibaresinin eklenmesi suretiyle tebliğnameye uygun olarak HÜKMÜN DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 25/10/2017 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.