YARGITAY KARARI
DAİRE : 17. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2019/2868
KARAR NO : 2019/6668
KARAR TARİHİ : 23.05.2019

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
– K A R A R –

Davacı vekili, müvekkiline kasko sigorta poliçesi ile sigortalı aracın yol yapım çalışması nedeniyle yol sathından yüksekte bırakılan rögar kapağına çarptığını, direksiyon hakimiyetini kaybederek park halindeki araca çarpması sonucu meydana gelen kazada sigortalı aracın zarar gördüğünü, sigortalısına müvekkili tarafından toplam 3.761,64 TL ödeme yapıldığını, gerekli önlemleri almayan, ışıklandırma yapmayan, uyarıcı levha koymayan davalı Belediyenin %50 oranında kusurlu olduğunu beyanla, kusur oranına göre 1.880,82 TL alacağın 1.643,24 TL’sinin 16/09/2013 ödeme tarihinden, 237,58 TL’sinin 18/09/2013 ödeme tarihinden işleyecek avans faizi ile davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili, kusurun ASKi’ye ait olduğunu belirterek davanın husumet yokluğundan reddini savunmuştur.
Mahkemece, toplanan deliller ve benimsenen bilirkişi raporuna göre; davanın kabulüne, taleple bağlılık ilkesi de gözetilerek davacı tarafça sigortalısına ödenen toplam 3.761,64 TL rücuen tazminat alacağından davalı kusuruna tekabül eden tutar olan toplam 1.880,82 TL alacağın 1.643,24 TL’sinin ödeme tarihi olan 16/09/2013 tarihinden itibaren, 237,58 TL’sinin ise ödeme tarihi olan 18/09/2013 tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle birlikte davalıdan alınarak davacıya ödenmesine karar verilmiş; hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
6100 Sayılı HMK.’nun geçici 3/2 maddesi delaletiyle mülga 1086 Sayılı HUMK’nun 427. maddesinde öngörülen temyiz kesinlik sınırı 1.1.2018 tarihinden itibaren 2.590,00 TL’ye çıkarılmıştır.
Mahkemece davanın kabulü ile davalı aleyhine toplam 1.880,82 TL tazminata hükmedilmiştir. Temyize konu hüküm anılan yasanın yürürlüğünden sonra verildiğinden davalı bakımından kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 1.6.1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay’ca da temyiz isteminin reddine karar verilebilir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz dilekçesinin hükmün kesin olması nedeniyle REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davalıya geri verilmesine, 23/05/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.