YARGITAY KARARI
DAİRE : 17. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2018/6384
KARAR NO : 2019/972
KARAR TARİHİ : 05.02.2019

MAHKEMESİ :… Adliye Mahkemesi …

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne dair … Bölge Adliye Mahkemesi … Adliye Mahkemesi 17. Hukuk Dairesince verilen kararın Yargıtay’ca incelenmesi süresi içinde davalı vekili tarafından istenmiş olmakla dosya incelendi gereği düşünüldü:

-K A R A R-

6100 Sayılı Hukuk Mahkemeleri Kanunu’nun 362/1.a maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 6763 Sayılı Kanun’un 44. maddesiyle HMK’ya eklenen EK-Madde 1’de öngörülen yeniden değerleme oranı da dikkate alındığında 2018 yılı için 47.530,00 TL’dir.
Yerel mahkeme kararına karşı davacı vekilinin istinaf talebi Bölge Adliye Mahkemesi’nce kısmen kabul edilerek … Asliye Hukuk Mahkemesi’nin … Esas, 2018/118 Karar ve 06.06.2018 tarihli kararının kaldırılmasına, davanın kısmen kabulüne, 4.613,56 TL tazminatın sigortalıya ödeme tarihi olan 01.09.2014 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsiline, davacının fazlaya ilişkin talebinin reddine hükmedilmiştir.
Temyize konu edilen karar davalı bakımından kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 1/6/1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden, davalı vekilinin temyiz dilekçesinin hükmün kesin olması nedeni ile reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz dilekçesinin hükmün kesin olması nedeni ile REDDİNE, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davalıya geri verilmesine 05/02/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.