Yargıtay Kararı 17. Hukuk Dairesi 2016/899 E. 2018/11128 K. 22.11.2018 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 17. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2016/899
KARAR NO : 2018/11128
KARAR TARİHİ : 22.11.2018

MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davalı … vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
K A R A R
Davacılar vekili, müvekkilerinden …’ın eşi diğerlerin babası ve tek destekçileri olan …’ın 27/06/2012 tarihinde … … kazada vefat ettiği, müteveffa …’ın davalı şirketin 3461009 nolu … … poliçesi ile sigortalı bulunan … plakalı araç içerisinde iken kazanın meydana geldiğini, davalı … şirketine başvuruda bulunduğunu ancak yapılan ödemenin gerçek zararı karşılamadığını, poliçe teminat bedelinin ölüm halinde kişi başına 225.000,00 TL olarak belirlendiğini, müteveffanın sağlığında deneyimli bir kaba inşaat ustası olup aylık gelirinin 3-400.000 USD tutarında olduğunu belirterek şimdilik 2.500,00 TL destekten yoksun kalma tazmitanı ile ölüm öncesi tedavi giderlerinin belirlenerek temerrüt tarihinden itibaren yürütülecek faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir. Davacılar vekili 04/12/2013 tarihli dilekçesi ile davacı … için 1.000,00 TL diğer davalılar için ayrı ayrı 500,00 TL tutarında tazminat talebinde bulunmuş, ölüm öncesi tedavi giderleri ve cenaze gideri ile ilgili olarak olağan giderlerin hesaplanıp hüküm altına alınmasını istemiştir.
Davalı vekili,davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, toplanan delillere ve benimsenen bilirkişi raporuna göre; davanın kabulüne karar verilmiş; hüküm,davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir. .
1-Dosya içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp değerlendirilmesinde bir usulsüzlük bulunmamasına göre, davalı … vekilinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Davacıların desteğine ait aracın ruhsatta kullanım amacı hususi olarak belirtilmiş olup yasal faiz yürütülmesi gerekirken, avans faize hükmedilerek yazılı şekilde hüküm kurulması bozma nedeni ise de; bu yanılgının giderilmesi yeniden yargılamayı gerektirmeyeceğinden hükmün, 6100 sayılı HMK’nin geçici 3/2 maddesi delaletiyle 1086 sayılı HUMK’nin 438/7. maddesi gereğince düzelterek onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalı … vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalı … vekilinin temyiz itirazının kabulü ile hüküm fıkrasının 1. bendinde yer alan “avans faizi” ibaresinin çıkarılarak, yerine “yasal faizi” ibaresinin yazılmasına hükmün bu haliyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davalıya geri verilmesine 22.11.2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.