YARGITAY KARARI
DAİRE : 17. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2016/5339
KARAR NO : 2019/625
KARAR TARİHİ : 24.01.2019

MAHKEMESİ : Ticaret Mahkemesi

Taraflar arasındaki tahkim davası hakkındaki Sigorta Tahkim Komisyonu Uyuşmazlık Hakem Heyeti kararının davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:

K A R A R

Başvuru sahipleri Sigorta Tahkim Komisyonuna başvurusunda; meydana gelen tek taraflı trafik kazasında desteklerinin vefat ettiğini belirterek 41.000,00 TL destek tazminatını davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı … şirketi vekili, davanın reddini savunmuştur.
Sigorta Tahkim Komisyonunca, talebin kabulü ile 41.000,00 TL destekten yoksun kalma tazminatına karar verilmiş; hükme karşı davalı vekili tarafından itiraz edilmiştir.
Sigorta Tahkim Komisyonu İtiraz Hakem Heyetince, itiraz üzerine; itirazın reddine karar verilmiş; hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
5684 sayılı Sigortacılık Kanunu’nun uyuşmazlık tarihinde yürürlükte bulunan 6456 sayılı Kanunla değiştirilen 30. maddesinin 12. fıkrasında, beş bin TL’nin altındaki uyuşmazlıklar hakkında verilen hakem kararlarının kesin olduğu, beş bin TL ve daha üzerindeki uyuşmazlıklar hakkında verilen hakem kararlarına karşı kararın Komisyonca ilgiliye bildiriminden itibaren on gün içinde bir defaya mahsus olmaküzere Komisyon nezdinde itiraz edilebileceği, kırk bin TL nin üzerindeki uyuşmazlıklar hakkında itiraz üzerine verilen kararlar için temyize gidilebileceği belirtilmiştir.
Maddenin açık lafzından da anlaşılacağı üzere, kabul veya reddedilen kısmı kırk bin Türk Lirasının altında kalan
hakem heyeti kararlarına karşı, aleyhine hüküm verilen tarafça temyiz yoluna başvurulamaz.
Temyize konu kararda davacılar vekilince 41.000,00 TL talep edilmiş olup, hakem heyetince davanın kabulüyle davacılar lehine 41.000,00 TL’ye hükmedilmiştir. Karara karşı davalı vekili temyiz talebinde bulunmuştur.
Temyize konu karar anılan yasanın yürürlüğünden sonra verildiğinden, kabul edilen miktar itibariyle davalı yönünden kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay’ca da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden davalı vekilinin temyiz dilekçesinin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz dilekçesinin REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davalıya geri verilmesine 24/01/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.