Yargıtay Kararı 17. Hukuk Dairesi 2015/8756 E. 2015/12095 K. 12.11.2015 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 17. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/8756
KARAR NO : 2015/12095
KARAR TARİHİ : 12.11.2015

MAHKEMESİ : Ankara 20. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 10/03/2015
NUMARASI : 2014/474-2015/107

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği düşünüldü:
-K A R A R-
Davacı vekili, davacıların desteğinin olay tarihinde davalı idare tarafından görevlendirildiği ilçede yine davalı kurum tarafından işletilen araç içinde yolcu iken geçirmiş olduğu trafik kazasında vefat ettiğini belirterek, 10.000,00- TL M…, 10.000,00- TL M…, 10.000,00-TL H… için toplam 30.000,00- TL manevi tazminat ile M… için 100,00- TLdestekten yoksun (maddi) kalma tazminatı olmak üzere toplam 30.100,00-TL. tazminatın, kaza tarihi olan 02.06.2011 tarihinden itibaren işleyecek avans faiziyle birlikte davalı idareden tahsiline karar verilmesini talep etmiş, ıslah dilekçesi ile maddi tazminat talebini yükseltmiştir.
Davalı vekili, kendisine husumet yöneltilemeyeceğini, davacının 5434 sayılı yasanın 72. maddesi uyarınca aylık alması için gerekli işlemlere başlanmış olduğundan destek zararının da bulunmadığını belirterek, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, iddia, savunma ve toplanan delillere göre; davanın kısmen kabulü ile davacı M.. D.. için 39.300,97 TL maddi, 5.000,00 TL manevi, davacı M.. D.. için 4.000,00 TL manevi davacı H.. D.. için 4.000,00 TL manevi olmak üzere toplam 52.300,97 TL tazminatın olay tarihinden yasal faizi ile birlikte davalıdan alınıp, davacıya ödenmesine, fazlaya ilişkin talebin reddine dair verilen hükmün davalı vekili ve katılma yolu ile davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, Dairemizin 10.04.2014 gün ve 2013/5244 Esas, 2014/5577 Karar sayılı ilamı ile karar bozulmuştur. Davalı vekili tarafından yapılan karar düzeltme istemi de Dairemizce reddedilmiştir.
Mahkemece bozmaya uyularak yapılan yargılama sonunda, maddi tazminatla ilgili verilen ilk karar kesinleştiğinden yeniden karar verilmesine yer olmadığına, davacının manevi tazminat talebinin kabulüne, davacı M… yargılama sırasında vefat ettiğinden 10.000,00 TL manevi tazminatın yasal faiziyle birlikte veraset ilamındaki hisseleri nispetinde mirasçılarına ödenmesine, davacılar M… ve H… için 10.000,00’er TL manevi tazminatın yasal faiziyle birlikte davalıdan tahsili ile davacılara verilmesine karar verilmiş; hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, trafik kazasından kaynaklanan maddi ve manevi tazminat istemine ilişkindir.
1-Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı doğrultusunda inceleme yapılıp hüküm verilmiş olmasına, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Bozma öncesi verilen maddi tazminata ilişkin hüküm kesinleşmiş olmasına rağmen bozmadan sonra verilen hükmün 4. bendinde maddi tazminat yönünden davacı M.. D.. mirasçıları lehine yeniden vekalet ücretine hükmedilmesi doğru görülmemiş ise de; bu yanılgının giderilmesi yargılamanın tekrarını gerektirir nitelikte görülmediğinden, 6100 sayılı HMK’nın geçici 3/2. maddesi delaletiyle 1086 sayılı HUMK’nın 438/7. maddesi uyarınca hükmün düzeltilerek onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin temyiz itirazının kabulü ile hükmün 4. Bendindeki “davacı M.. D.. mirasçıları kendilerini vekille temsil ettirdiğinden yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi gereğince maddi tazminat yönünden hesaplanıp takdir olunan 4.623,11 TL ücreti vekaletin davalıdan alınıp, davacı M.. D.. mirasçılarına verilmesine” ibarelerinin hüküm fıkrasından çıkarılmak suretiyle hükmün bu şekliyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davalıya geri verilmesine 12/11/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.