Yargıtay Kararı 17. Hukuk Dairesi 2015/6583 E. 2018/356 K. 29.01.2018 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 17. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/6583
KARAR NO : 2018/356
KARAR TARİHİ : 29.01.2018

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda, kararda yazılı nedenlerle davanın kısmen kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davalı şirket vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
-K A R A R-
Davacı vekili, davalıların sürücüsü ve işleteni olduğu araçta yolcu olarak bulunan davacılar murisinin, davalı sürücünün tam kusurlu olarak sebep olduğu trafik kazasında hayatını kaybettiğini belirterek, her bir davacı için ayrı ayrı 40.000,00 TL manevi tazminatın kaza tarihi olan 05.10.2011 tarihinden işleyecek yasal faizi ile davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı şirket vekili davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davanın kısmen kabulü ile, her bir davacı için ayrı ayrı 30.000,00 TL olmak üzere toplam 60.000,00-TL manevi tazminatın olay tarihi olan 05/10/2011 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalılardan müştereken ve müteselsilen alınarak davacılara verilmesine, fazlaya ilişkin talebin reddine karar verilmiş, karar davalı şirket vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dosya içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp değerlendirilmesinde ve özellikle manevi tazminat talebi ile ilgili olarak hüküm kurulurken olayın meydana geliş şekli, tarafların ekonomik ve sosyal durumları, olay nedeniyle duyulan acı ve elemin derecesi ve BK.nun 47.maddesindeki özel haller dikkate alınmış bulunmasına ve davalı şirket vekili tarafından diğer temyiz itirazlarının süresinden sonra ileri sürülmüş bulunmasına göre, davalı şirket vekilinin yerinde görülmeyen tüm temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir.
2-Mahkemece hüküm fıkrasının 6. bendinde davacılar lehine, 7. bendinde kendisini vekille temsil ettiren davalı şirket lehine hükmedilen vekalet ücretlerinin her ikisinin de “davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsili ile davacılara ödenmesine” şeklinde yazılması mahallinde düzeltilmesi mümkün maddi hata olarak değerlendirilmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle, davalı şirket vekilinin yerinde görülmeyen tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda dökümü yazılı 3.073,60 TL kalan onama harcının temyiz eden davalı Öz Sivas Huzur Tur.Taş.Oto.Tarım ve Hayvancılık İnş.Taah.İletişim Gıda ve İht.Mad.Tic. ve San.Ltd.Şti.’nden alınmasına, 29/01/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.