Yargıtay Kararı 17. Hukuk Dairesi 2015/1574 E. 2017/7909 K. 19.09.2017 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 17. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/1574
KARAR NO : 2017/7909
KARAR TARİHİ : 19.09.2017

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davacı vekili ve davalılar vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
-K A R A R-

Davacı vekili; müvekkili …’ın 18/05/2010 günü kullandığı motosikletle seyir halindeyken karşı istikametten gelmekte olan ve davalı … kontrolünde bulunan … plakalı aracın sinyal vermeden sola dönüş yapması sonucunda meydana gelen kazada yüzünde sabit iz kalacak şekilde yaralandığını belirterek davanın kabulü ile 30.000,00 TL manevi tazminatın ve kaza nedeniyle 10 gün yatması nedeniyle bir ay kadar işini yerine getirememiş olması nedeniyle 5.000,00 TL maddi tazminat olmak üzere toplam 35.000,00 TL maddi ve manevi tazminatın kaza gününden itibaren işleyecek reeskont faiziyle birlikte davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalılar vekili davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, iddia, savunma ,toplanan delillere ve benimsenen bilirkişi raporuna göre, davanın kısmen kabulüne,133,60 TL maddi tazminatın, 2.500,00 TL manevi tazminatın olay günü 18/05/2010 tarihinden itibaren yasal faizi ile birlikte davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsili ile davacıya verilmesine, fazlaya ilişkin talebin reddine,karar verilmiş; hüküm, davacı vekili ve davalılar vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1-Davalılar vekilinin maddi tazminata yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde; 6100 Sayılı HMK.’nun geçici 3/2. maddesi delaletiyle 1086 sayılı HUMK.’nun 427. maddesinde öngörülen kesinlik sınırı 01.01.2014 tarihinden itibaren 1.890,00 TL’ye çıkarılmıştır.
Temyize konu kararda davalılar aleyhine maddi tazminat yönünden kabul edilen kısım 133,60 TL olup, karar, anılan yasanın yürürlüğünden sonra verildiğinden miktar itibariyle davalılar yönünden kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay’ca da temyiz isteminin reddine karar verilebilir. Bu nedenle davalılar vekilinin maddi tazminata yönelik temyiz dilekçesinin reddine karar verilmiştir.
2-Dosyadaki yazılara kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere göre, davacı vekilinin tüm ;davalılar vekilinin manevi tazminata yönelik yerinde görülmeyen bütün temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda 1 numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalılar vekilinin maddi tazminata yönelik temyiz dilekçesinin REDDİNE, 2 numaralı bentte açıklanan nedenlerle davacılar vekilinin tüm; davalılar vekilinin manevi tazminata yönelik yerinde görülmeyen bütün temyiz itirazlarının reddi ile usul ve yasaya uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda dökümü yazılı 13,60 TL kalan onama harcının temyiz eden davacılardan alınmasına, aşağıda dökümü yazılı 126,03 TL kalan onama harcının temyiz eden davalılardan alınmasına, 19/09/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.