YARGITAY KARARI
DAİRE : 17. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/9114
KARAR NO : 2016/8125
KARAR TARİHİ : 26.09.2016
MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi
Taraflar arasındaki trafik kazası sonucu cismani zarar nedeniyle maddi ve manevi tazminat davası üzerine yapılan yargılama sonunda, kararda yazılı nedenlerle davanın kısmen kabulüne ilişkin verilen hüküm, davacı vekili tarafından süresi içinde temyiz edilmekle, dosya incelendi, gereği düşünüldü:
-K A R A R-
Davacı vekili, davalıların işleteni ve trafik sigortacısı olduğu aracın, geçiş önceliğine uymayarak sebep olduğu kazada davacının yaralandığını, davacının ameliyat olup 15 gün hastanede yattığını, günlüğü 40,00 TL’den toplam 600,00 TL. bakıcı masrafı yapmak zorunda kaldığını, kaza nedeniyle 2 ay çalışamadığını ileri sürerek belirsiz alacak davası olarak açılan davada, fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla 1.000,00 TL. maddi tazminatın her iki davalıdan; 5.000,00 TL. manevi tazminatın davalı …’den dava tarihinden işleyecek yasal faiziyle birlikte müteselsilen tahsilini talep etmiş; 19.12.2013 tarihinde maddi tazminat taleplerini 1.498,47 TL’ye yükselterek bu bedelin tahsilini talep etmiştir.
Davalı … şirketi vekili, davacının maddi tazminat taleplerinden SGK’nın sorumlu olduğunu ve davanın ihbarı gerektiğini, sigortalılarının kusuru oranında gerçek zarardan sorumlu olduklarını, dava öncesi temerrüde düşürülmediklerini belirterek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, iddia, savunma, yapılan yargılama ve toplanan delillere göre; davacının sübut bulmayan maddi tazminat isteminin reddine; manevi tazminat isteminin kısmen kabulü ile 500,00 TL’nin davalı …’tan dava tarihinden işleyecek yasal faiziyle birlikte tahsiline karar verilmiş; hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, maddi hasarlı ve yaralamalı trafik kazası nedeniyle bakıcı gideri ile geçici işgöremezlik tazminatı ve manevi tazminat istemine ilişkindir.
1-Davacı vekilinin maddi tazminata ilişkin temyiz talebi yönünden; 6100 Sayılı HMK’nun geçici 3/2. maddesi delaletiyle 1086 sayılı HUMK’nun 427. maddesinde öngörülen kesinlik sınırı 01.01.2014 tarihinden itibaren 1.890,00 TL’ye çıkarılmıştır.
Temyize konu kararda, davacı tarafın talebi 1.000,00 TL. maddi tazminata ilişkin olup alınan bilirkişi raporu ile de 1.498,47 TL. maddi tazminat hesaplanmış; mahkemece, davacının maddi tazminat talebi reddedilmiştir.Karar, anılan yasanın yürürlüğünden sonra verilmiştir. Davacı aleyhine reddolunan maddi tazminat kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay’ca da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden, davacı vekilinin maddi tazminata ilişkin temyiz isteminin reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Dosya içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde, dayanılan delillerin tartışılıp değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre; davacı vekilinin yerinde görülmeyen tüm temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz dilekçesinin, maddi tazminat yönünden mahkeme hükmünün kesin olması nedeniyle REDDİNE; (2) nolu bentte açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin sair yönlere ilişkin olan ve yerinde görülmeyen tüm temyiz itirazlarının reddi ile hükmün ONANMASINA ve aşağıda dökümü yazılı 4,00 TL kalan onama harcının temyiz eden davacıdan alınmasına 26/09/2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.