YARGITAY KARARI
DAİRE : 17. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/8991
KARAR NO : 2014/8070
KARAR TARİHİ : 22.05.2014

MAHKEMESİ : Manisa 1. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 25/02/2014
NUMARASI : 2012/196-2014/95

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde Ü.. K.. vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
-K A R A R-
Davacı vekili, davalı Ü.. K..’a ait aracın, yıkanması için davalı M.. A..’ya ait işyerine teslim edildiğini, aynı işyerinde çalışan diğer davalı T.. K..’ın araç yıkadıktan sonra kuruması için park edilmek istenirken, sokakta park halinde bulunan müvekkiline ve 3. şahıslara ait araçlara çarparak hasarladığını, tespit raporuna göre aracın pert olduğunu, aracın hurdasının müvekkilince 4.000,00 TL.’sına 3.kişiye satıldığını, davalı sürücünün tamamen kusurlu bulunduğunu, piyasa rayicinin 16.000,00 TL. olduğunu belirterek şimdilik KDV dahil 14.160,00 TL. araç bedelinin kaza tarihinden, 1.000,00 TL. araç mahrumiyeti zararı ile tespit masrafı toplamı 950,00 TL. ve 1.000,00 TL. manevi tazminatın dava tarihinden işleyecek yasal faizi ile davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsilini talep etmiştir.
Davalı M.. A.. vekili, davanın gerçekleri yansıtmadığını, davalı Tayfun’nun, müvekkilinin sigortalı çalışanı olmadığını, kusuru kabul etmediğini belirterek davanın reddini savunmuştur.
Davalı T.. K.., kendisinin epilepsi olduğunu, davalı M.. A..’ya ait işyerinde oto yıkamada çalıştığını, davalı H.. K.. ait aracı yıkadıktan sonra işyerinin arkasındaki park alanına götürürken epilepsi nöbetinin geldiğini ve kazanın nasıl olduğunu hatırlamadığını, rahatsızlığının işverenler tarafından bilindiğini, raporunun olduğunu belirterek davanın reddini savunmuştur.
Davalı T.. K.. vasisi S.. K.., eşinin kabul ettiği gibi kusur oranını kabul ettiğini ifade etmiştir.
Davalı, Ü.. H.. K.. vekili, müvekilinin yıkanması için aracını diğer davalılara ait işyerine bıraktığını, müvekilinin muvafakatı olmadan davalı Tayfun’un araç kullanırken kaza yaptığını, müvekilinin kusur ve sorumluluğunun bulunmadığını, tazminat talebinin fahiş olduğunu, manevi tazminat talebinin yasal olmadığını belirterek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, manevi tazminat talebinin reddine maddi tazminat talebinin kısmen kabulü ile 11.800,00 TL. (araç bedeli) tazminatın olay tarihinden işleyecek yasal faizi ile davalılardan müstereken ve müteselsilen tahsiline karar verilmiş; hüküm davalı Ü.. K.. vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, trafik kazasından kaynaklanan tazminat istemine ilişkindir. 2918 sayılı KTK’nun 104. maddesi hükmü gereğince, motorlu araçlarla ilgili mesleki faaliyette bulunan teşebbüslerin sahibi, gözetim, onarım, bakım, alım-satım, araçta değişiklik yapılması amacıyla veya benzeri bir amaçla kendisine bırakılan bir motorlu aracnı sebep olduğu zararlardan dolayı; işleten gibi sorumlu tutulur. Aracın işleteni ve araç için ZMSS yapan sigortacısı bu zararlardan sorumlu değildir.”
Somut olayda, davalı Ü.. K.., kendisine ait aracı yıkanması için diğer davalı M.. A..’nun işlettiği oto yıkama yerine bırakmış, dosya kapsamına göre davalı T.. K.. araç yıkadıktan sonra işyerinin park yerine bırakmak isterken davaya konu kaza meydana gelmiş ve park halindeki davacı aracı hasarlanmıştır.
Davalı Ü.. K.. vekili, müvekkilinin muvafakatı olmadan davalı Tayfun’nun aracı kullanması nedeniyle kusur ve sorumluluklarının bulunmadığını savunmuştur. Davalı aracının yıkanması amacıyla diğer davalılara ait işyerine bırakıldığı uyuşmazlık konusu değildir.
Bu durumda mahkemece, 2918 sayılı KTK’nun 104. maddesine göre davalı Ü.. K..’ın zarardan sorumlu olup olmayacağının değerlendirilmesi ve sonucuna göre karar verilmesi gerekirken bu husus değerlendirilmeden eksik ineleme ile karar verilmesi doğru görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı Ü.. K.. vekilinin temyiz itirazının kabulü ile hükmün bu davalı yararına BOZULMASINA, bozma sebebine ve şekline göre sair temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine yer olmadığına peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davalı Ü.. K..’a geri verilmesine 22.05.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.