YARGITAY KARARI
DAİRE : 17. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/4037
KARAR NO : 2015/12843
KARAR TARİHİ : 26.11.2015

MAHKEMESİ : İstanbul 1. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 08/10/2013
NUMARASI : 2007/162-2013/318

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davalılar C.. A.. ve Y..G..H..A.. B.. ve Yay. A.Ş. vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
-K A R A R-
Davacı vekili; davalıların sürücüsü, işleteni ve trafik sigortacısı olduğu aracın neden olduğu çift taraflı trafik kazasında müvekkilinin yaralandığını, yaralanma sebebiyle yedi ay çalışamadığını, bakıcı ve tedavi giderleri olduğunu, sürekli iş gücü kaybı için rapor alınması gerektiğini belirterek fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla 10.000,00 maddi tazminat ile 25.000,00 TL manevi tazminatın sigorta şirketinin sınırlı sorumluluğu dikkate alınarak kaza tarihinden itibaren işleyecek avans faiziyle birlikte davalılardan tahsilini talep etmiştir.
Davalı taraf vekilleri davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece; iddia, savunma, toplanan kanıtlara ve benimsenen bilirkişi raporuna göre; davanın kısmen kabulü ile 450,00 TL geçici iş göremezlik tazminatı, 139,92 TL tedavi gideri ve 450,00 TL bakım gideri olmak üzere toplam 1.039,92 TL maddi tazminat ile 6.000,00 TL manevi tazminatın sigorta şirketi sadece maddi tazminattan dava tarihinden itibaren yasal faizle sorumlu olmak kaydıyla kaza tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle birlikte davalılardan müteselsilen tahsiline karar verilmiş; hüküm, davalılar C.. A.. ve Y.. G.. H.. A.. B.. ve Yay. A.Ş. vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1-6100 Sayılı HMK’nun geçici 3/2. maddesi delaletiyle 1086 sayılı HUMK’nun 427. maddesinde öngörülen kesinlik sınırı 01.01.2013 tarihinden itibaren 1.820,00 TL’ye çıkarılmıştır.
Temyize konu kararda davacı lehine toplam 1.039,92 TL maddi tazminatın tahsiline hükmedilmiştir. Karara karşı sadece davalılar tarafından temyiz yoluna başvurulmuştur.
Temyize konu karar anılan yasanın yürürlüğünden sonra verildiğinden, maddi tazminat yönünden verilen kararlar miktar itibariyle davalılar yönünden kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay’ca da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden davalılar C.. A.. ve Y.. G.. H..A.. B.. ve Yay. A.Ş. vekilinin temyiz dilekçesinin maddi tazminat yönünden reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Davacı için hükmedilen manevi tazminat kararına karşı temyiz itirazlarına gelince,
Dosya içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına ve manevi tazminatın takdirinde 818 sayılı Borçlar Kanunu’nun 47. maddesindeki (6098 sayılı TBK m. 56) özel haller dikkate alınarak hak ve nesafet kuralları çerçevesinde hüküm kurulmuş olmasına göre, davalılar C.. A.. ve Y.. G.. H.. A..B..ve Y.. A.Ş. vekilinin davacı için hükmedilen manevi tazminata yönelik yerinde görülmeyen tüm temyiz itirazlarının reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalılar C.. A.. ve Y.. G.. H.. A.. B.. ve Y… A.Ş. vekilinin temyiz dilekçesinin miktar itibariyle REDDİNE, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalılar C.. A.. ve Y.. G.. H..A.. B.. ve Y… A.Ş. vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddi ile usul ve yasaya uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda dökümü yazılı 289,61 TL kalan onama harcının temyiz eden davalılar C.. A.. ve Y..G.. H.. A.. B.. ve Y… A.Ş.’den alınmasına 26.11.2015 gününde oybirliği ile karar verildi.