YARGITAY KARARI
DAİRE : 17. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/3999
KARAR NO : 2015/12337
KARAR TARİHİ : 18.11.2015

MAHKEMESİ : Ankara 5. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 03/09/2013
NUMARASI : 2009/342-2013/410

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davalı D.G. S. AŞ vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
– K A R A R –
Davacılar vekili, davalı Ö.’in sürücüsü, davalı S.’in işleteni olduğu, davalı F.. A..’ye zorunlu mali mesuliyet sigorta poliçesi ile sigortalı aracın davacıların muisi yaya Kani Bayındır’a çarptığını,yola düşen murisin üzerinden E.. K..’un sürücüsü ve işleteni olduğu, davalı D. G.S. AŞ’ye zorunlu mali mesuliyet sigorta poliçesi ile sigortalı aracın geçmesi sonucunda meydana gelen kazada muris yaya K. B.’ın öldüğünü, davalıların kazada tam kusurlu olduğunu,murisin emekli olup ayrıca arkadaşı ile birlikte terzi dükkanı işlettiğini belirterek fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla, davacı eş K.için 2.000,00 TL, bedensel özürlü oğlu E.için 1.000,00 TL, oğlu H. için 1.000,00 TL ve kızı Z. için 500,00 TL olmak üzere toplam 4.500,00 TL maddi tazminatın tüm davalılaran müştereken ve müteselsilen; davacı eş için 20.000,00 TL, bedensel özürlü oğlu E.için 20.000,00 TL, oğlu H. ve kızı Z. için 10.000,00’er TL den toplam 60.000,00 TL manevi tazminatın kaza tarihinden itibaren işleyecek faizi ile birlikte davalı E., S. ve Ö.’den tahsiline, 500,00 TL cenaze giderinin tüm davalılardan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiş; yargılama sırasında maddi tazminat talebini davacı eş K. için 6.871,18 TL olarak ıslah etmiştir.
Davalı D. G.S. AŞ vekili, müvekkil sigorta şirketinin ancak sigortalısının kusurlu olması halinde maddi tazminatan limit dahilinde sorumlu olacağını savumuştur.
Davalı E.. K.., kazada kusuru olmadığını belieterek davanın reddin savunmuştur.
Davalı F.. A.. vekili, davacıların davadan öne müvekkil şirkete başvurmadığını, kaza tarihinden itibaren faiz isteyemeyeceklerini savunmuştur.
Davalı Ö.ve S. vekili, kazada asıl kusurun yayaya ait olduğunu ve manevi tazminatın fahiş olduğunu savunmuştur.
Mahkemece, toplanan deliller ve benimsenen bilirkişi raporuna göre, davanın kısmen kabulüne, davacı eş K.için 6.871,18 TL maddi tazminat ile 60,00 TL cenaze giderinin davalı F. S. AŞ yönünden dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte, diğer davalılar Ö.ve S. yönünden kaza tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte müştereken ve müteselsilen tahsiline; davalı E.. K..’un kazada kusuru bulunmadığından E.K. Y. ve D.G.S. AŞ hakkındaki maddi ve manevi tazminat taleplerinin reddine; davacılar E., H. ve Z.’nın açtığı maddi tazminat talebinin reddine; manevi tazminat talebinin kısmen kabulü ile davacı Eş K.için 5.000,00 TL, davacı çocuklar E., Z. ve H. için ayrı ayrı 2.500,00’er TL manevi tazminatın kaza tarihinden itiaberen işleyecek yasal faizi ile birlikte davalılar Ö.ve S.’den alınarak davacılara verilmesine, fazlaya ilişkin istemin reddine karar verilmiş; hüküm, davalı D. G.S. AŞ vekili tarafından yargılama giderine ilişkin olarak temyiz edilmiştir.
1-Dosya içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davalı D.G. S. AŞ vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir.
2-Dava, trafik kazasından kaynaklanan destekten yoksun kalma tazminatı ve manevi tazminat istemine ilişkindir.
Somut olayda; Mahkemece maddi tazminatın reddedilen bölümüne ilişkin olarak davalı D. G.S. AŞ lehine hükmedilen vekalet ücretinin davacılardan alınarak davalı F.. A..’ye verilmesine karar verilmesi doğru olmayıp bozma sebebi ise de; bu yanılgının giderilmesi yargılamanın tekrarını gerektirir nitelikte görülmediğinden, hükmün 6100 sayılı HMK.nun geçici 3/2 maddesi delaletiyle 1086 sayılı HUMK.nun 438/7 maddesi uyarınca düzeltilerek onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı D.G.S. AŞ vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, yukarıda 2 nolu bentte açıklanan nedenlerle davalı D. G. S. AŞ vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hüküm fıkrasının 15. bendindeki “F.. A..’ye verilmesine” ibaresinin hükümden çıkarılarak yerine “D.G.S. AŞ’ye verilmesine” ibaresinin yazılmasına ve hükmün bu şekli ile DÜZELTİLEREK ONANMASINA, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davalı D. G.S. AŞ’ye geri verilmesine 18.11.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.