YARGITAY KARARI
DAİRE : 17. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/2827
KARAR NO : 2015/11433
KARAR TARİHİ : 02.11.2015
MAHKEMESİ : İzmir 4. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 18/11/2013
NUMARASI : 2007/214-2013/499
Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davalılar E.. K.. ve A.. S.. vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
-K A R A R-
Davacılar vekili, 27.05.2006 tarihinde davalılardan sigorta şirketine sigortalı, E.. K..’na ait, alkolü sürücü A.. S.. idaresindeki araç ile kaldırımda bisikleti ile oynayan müvekkili S. K.’a çarparak yaraladığı belirterek her bir davacı için 1.380,67-TL maddi, davacılar anne S.. K.. ve baba Z.. K.. için 5.000,00’er TL manevi, S.K. için 15.000,00-TL manevi tazminatın kaza tarihinden itibaren işleyecek en yüksek faiziyle birlikte davalılardan müteselsilen tahsilini istemiştir.
Davalılar vekilleri, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece toplanan deliller ve benimsenen bilirkişi raporuna göre; davanın kısmen kabulü ile her bir davacı için 1.380,67’er TL olmak üzere toplam 4.142,02-TL maddi, davacı S.K.için 10.000,00-TL, S.. K.. ve Z.. K.. için 4.000,00’er TL manevi tazminatın kaza tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle birlikte (sigorta şirketi için dava tarihinde ve manevi tazminatın sigorta dışındaki)davalılardan müteselsilen tahsiline karar verilmiş; hüküm, davalılar E.. K.. ve A.. S.. vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava trafik kazasından kaynaklanan maddi ve manevi tazminat istemine ilişkindir.
1-Davalılar E.. K.. ve A.. S.. vekilinin maddi tazminata ilişkin temyiz itirazının incelenmesinde;
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun geçici 3/2. maddesi delaletiyle 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri
Kanununun 427.maddesinde öngörülen kesinlik sınırı 01.01.2013 tarihinden itibaren 1.820,00 TL’ye çıkartılmıştır.
Temyize konu karar anılan yasanın yürürlüğünden sonra verilmiş olup her bir davacı için 1.380,67’er TL tazminatlar yönünden karar kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün, 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay’ca da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden davalı vekilinin temyiz isteminin reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Davalılar E.. K.. ve A.. S.. vekilinin manevi tazminata ilişkin temyiz itirazının incelenmesinde;
Dosya içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp değerlendirilmesinde ve özellikle manevi tazminat talebi ile ilgili olarak hüküm kurulurken olayın meydana geliş şekli, tarafların ekonomik ve sosyal durumları, olay nedeniyle duyulan acı ve elemin derecesi ve BK’nin 47.maddesindeki özel haller dikkate alınmış bulunduğuna göre, davalılar vekilinin yerinde görülmeyen tüm temyiz itirazlarının reddine karar verilmiştir.
SONUÇ: Davalılar E.. K.. ve A.. S.. vekilinin yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle temyiz isteminin reddine, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının reddiyle usul ve yasaya uygun olan hükmün ONANMASINA ve aşağıda dökümü yazılı 1.134,37 TL kalan onama harcının temyiz eden davalılar E.ve A.’tan alınmasına 02.11.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.