Yargıtay Kararı 17. Hukuk Dairesi 2014/20586 E. 2017/3478 K. 30.03.2017 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 17. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/20586
KARAR NO : 2017/3478
KARAR TARİHİ : 30.03.2017

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davacı vekili ve davalı … vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
-K A R A R-
Davacı vekili; 23/07/2010 tarihinde davalı sürücünün arkadan çapması nedeniyle meydana gelen kazada davacının yaralandığını belirterek, meydana gelen uzuv zaafı, işten uzak kalma, iş ve güçteki azalma ya da müstakbel gelir kaybı nedeni ile 250,00 TL maddi tazminatın ve 11.000,00 TL manevi tazminatın 23/07/2010 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte (sigorta şirketi yönünden sadece maddi tazminattan ve sigorta poliçesinde gösterilen miktarla sorumlu omlak üzere) davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili; davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, iddia, savunma, toplanan delillere ve benimsenen bilirkişi raporuna göre; davanın kısmen kabulü ile 250,00 TL maddi tazminatın davalılar … ve …’tan olay tarihi olan 23/07/2010 tarihinden itibaren davalı …den dava tarihi olan 20/08/2010 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalılardan, 1.500,00 TL manevi tazminatın olay tarihi olan 23/07/2010 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalılar … ve …’tan tahsiline karar verilmiş; hüküm, davacı vekili ve davalı … vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1-07.10.2004 tarih, 25606 Sayılı Resmi Gazetede yayınlanan ve 01.06.2005 tarihinde yürürlüğe giren 5236 sayılı Kanun ile 1086 sayılı HUMK’na eklenen ek madde 4 ile aynı Yasa’nın 427.maddesinde öngörülen kesinlik sınırı 01.01.2014 tarihinden itibaren 1.890,00 TL’ye çıkarılmıştır. Davalı … vekilinin temyize konu karar anılan yasanın yürürlüğünden sonra verildiğinden kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün, 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay’ca da temyiz isteminin reddine karar verilebilir. Açıklanan nedenlerle davalı … vekilinin temyiz dilekçesinin reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Dosyadaki yazılara kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacı vekilinin yerinde görülmeyen bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün onanmasına karar verilmiştir.
SONUÇ: Yukarıda 1 numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalı … vekilinin temyiz dilekçesinin mahkeme hükmünün kesin olması nedeniyle REDDİNE, 2 numaralı bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz istemlerinin reddi ile usul ve yasaya uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda dökümü yazılı 25,20 TL onama harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davalı …’e geri verilmesine 30.03.2017 tarihinde oybirliği ile karar verildi.