YARGITAY KARARI
DAİRE : 17. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/19698
KARAR NO : 2014/14153
KARAR TARİHİ : 23.10.2014
MAHKEMESİ : Devrek 1. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 24/05/2012
NUMARASI : 2008/17-2012/213
Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davacı vekili ve davalı K.. T.. vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
– K A R A R –
Davacı vekili, davalı tarafın kusurlu hareketi ile sebep olduğu kazada müvekkilinin yaralandığını ve malul olduğunu açıklayıp asıl davada fazlaya dair hakları saklı kalmak kaydı ile 1.000,00 TL maddi, 50.000,00 TL manevi tazminatın, birleştirilen davada 47.151,18 TL sürekli iş göremezlik tazminatının davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalılar G.. H.. Ltd.Şti. ve K.. T.. vekili, müvekkili sürücüsünün kusursuz olduğunu, davacının hatır yolcusu olduğundan hatır indirimi yapılması gerektiğini ileri sürerek davanın reddini savunmuştur.
Davalı S.. E.. Kollektif Şti. vekili, kazaya konu aracın satılması nedeni ile müvekkilinin işleten sıfatının bulunmadığını savunmuştur.
Davalı Güvence Hesabı vekili, davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, toplanan deliller ve benimsenen bilirkişi raporuna göre, davalıların kusur oranlarına göre davanın kısmen kabulü ile asıl davada 1.000,00 TL maddi tazminatın davalı K.. T..’tan tahsiline, diğer davalılar aleyhine açılan davanın reddine, manevi tazminat talebinin reddine, birleştirilen davada 17.874,86 TL’nin davalı K.. T..’tan tahsiline, diğer davalılar aleyhine açılan davanın reddine, karar verilmiş; hüküm, davacı vekili ve davalı K.. T.. vekilince temyiz edilmiştir.
1- Dava, trafik kazasından kaynaklanan cismani zarar nedeni ile maddi ve manevi tazminatı istemine ilişkindir. Davacı vekili dava dilekçesi ile tazminatın davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsilini talep ederek teselsül hükümlerine dayanmıştır. 2918 sayılı Karayolları Trafik Yasası’nın 88. maddesi gereğince aynı zarardan sorumlu olanların müteselsilen sorumlu olacakları düzenlenmiş, Borçlar Kanunu’nun 142. (TBK.nun 163.) maddesi gereğince ise davacıya istediği borçluya başvurma hakkı tanınmıştır. Buna göre davacı yararına hükmedilen maddi tazminatın tamamının davalılar işleten, sürücü ve zorunlu mali sorumluluk sigortacısından müştereken ve müteselsilen tahsiline karar verilmesi gerekirken davalıların kusur oranına göre sorumlu tutulması doğru görülmemiştir.
2-Manevi tazminat zenginleşme aracı olmamakla beraber bu yöndeki talep hakkındaki hüküm kurulurken olay sebebiyle duyulan acı ve elemin kısmen de olsa giderilmesi amaçlanmalı ve bu sebeple tarafların sosyal ve ekonomik durumları ile birlikte olayın meydana geliş şekli de göz önünde tutularak hak ve nesafet kuralları çerçevesinde bir sonuca varılmalıdır. Zira, TMK.’nun 4. maddesinde, kanunun takdir hakkı verdiği hallerde hakimin hak ve nesafete göre hükmedeceği öngörülmüştür.
Yukarıda belirtilen hususlar dikkate alındığında, davacının dava konusu olay nedeni ile yaralanması ve maluliyeti karşısında hakkaniyete uygun bir manevi tazminata hükmedilmesi gerekirken talebin reddi doğru görülmemiş, hakkaniyete uygun manevi tazminata karar verilmek üzere kararın bozulması gerekmiştir
3-Davacı vekilince talep edilen ve bilirkişi tarafından hesaplanan tazminat miktarlarından davacının yolcusu bulunduğu araç sürücüsü K.. T.. aleyhine hükmedilen tazminatlardan %30 oranında hatır taşıması indirimi yapılmış ise de indirim yapılan bu oran dosya kapsamı ve olayın oluş biçimine göre yüksek olup daha makul düzeyde indirim yapılması gerekmekte olup, kararın bu nedenle davacı yararına bozulması gerekmiştir.
4-Mahkemece birleştirilen davada davalı olarak yer almayan G.. H.. Şirketi lehine vekalet ücretine karar verilmesi doğru görülmemiş, kararın bu nedenle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin ve davalı K.. T.. vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davacı ve davalı K.. T..’a geri verilmesine 23.10.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.