YARGITAY KARARI
DAİRE : 17. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/19339
KARAR NO : 2017/2354
KARAR TARİHİ : 06.03.2017
MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi
Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davalılar vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
-K A R A R-
Davacı vekili; müvekkilinin 13.01.2002 günü davalı …’a ait ve diğer davalı yönetimindeki… plakalı araçta yolcu olarak bulunduğunu, aracın takla atması sonucu davacının ağır bir biçimde yaralandığını, 45 gün iş ve gücünden yoksun kaldığını, iyileşme süresinin daha fazla olduğunu, hastanede 1,5 ay komada kalan davacıda sürekli iş gücü kaybı bulunduğunu, bu nedenle 2002 üniversite sınavına giremediğini, 6 aylık dershane ücreti 2.000 TL.nın boşa gittiğini, tedavi giderleri yaptığını ve olay nedeniyle askerlik yapamaz duruma geldiğini ve büyük üzüntü duyduğunu, olayda davalı sürücünün kusurlu olduğunu belirterek 2000 TL dersane aidat gideri, 10.270 tedavi giderleri toplamı ve 5000 TL sürekli iş göremezlik zararı olmak üzere toplam 17.270 TL maddi, 40.000 TL manevi tazminatın davalılardan tahsilini talep etmiş, 15.08.2011 tarihinde ıslah ile sürekli iş göremezlik tazminat talebini 86.924,79 TL ye yükseltmiştir.
Davalılar vekili, davanın zamanaşımına uğradığını, uzuv kaybı bulunmadığını, müvekkili sürücünün ceza dosyasında belirlenenden daha az kusurlu olduğunu, talep edilen tazminatın fahiş olduğunu belirterek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, iddia, savunma, toplanan delillere ve benimsenen bilirkişi raporuna göre; maddi tazminata ilişkin davanın kısmen kabulü ile 76.640,11 TL. işgücü kaybı zararı, 1.800,00 TL. dershane gideri ve 2.922,00 TL. tedavi giderinin 13.01.2002 tarihinden başlayacak yasal faizi ile birlikte davalılardan müştereken ve müteselsilen alınarak davacıya
verilmesine, fazla isteğin reddine, manevi tazminata ilişkin davanın kısmen kabulü ile 15.000,00 TL. 13.01.2002 tarihinden başlayacak yasal faizi ile birlikte davalılardan müştereken ve müteselsilen alınarak davacıya verilmesine, fazla isteğin reddine, karar verilmiş; hüküm, davalılar vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalılar vekilinin aşağıdaki bent kapsamı dışında kalan ve yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Dava; trafik kazasından kaynaklanan maluliyet nedeniyle maddi ve manevi tazminat istemine ilişkindir.
2918 sayılı Karayolları Trafik Yasasının 109. maddesinde motorlu araç kazalarından doğan maddi zararların tazmini için kaza gününden itibaren iki yıllık zamanaşımı süresi öngörülmüş, aynı maddenin ikinci fıkrasında, davanın cezayı gerektiren bir eylemden kaynaklanması durumunda ceza Kanununun öngördüğü ceza zamanaşımının uygulanacağı hükme bağlanmıştır.
Davaya konu trafik kazası sonucunda davalı … hakkında taksirle yaralama suçundan dolayı 765 sayılı TCK.’nun 459/2. maddesi uyarınca hüküm kurulmuş olduğu anlaşılmış olup, eylem için kaza tarihinde yürürlükte bulunan 765 Sayılı TCK’nun 102/4 maddesinde öngörülen ceza zamanaşımı süresi 5 yıldır.
Somut olayda;davaya konu kaza 13.01.2002 tarihinde meydana gelmiştir. Davacı vekili tarafından 15.08.2011 tarihinde ıslah yapılmış ve davalılar vekili süresinde zamanaşımı defi ileri sürmüştür. Kaza tarihi itibariyle yürürlükte olan 765 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 102/4 maddesi gereğince belirlenen 5 yıllık uzamış ceza zamanaşımı süresi 13.01.2007 tarihinde dolmuştur. Hal böyle iken, mahkemece ıslahla artırılan kısım yönünden davanın reddine karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde karar verilmesi doğru olmayıp kararın bozulması gerekmiştir..
SONUÇ: Yukarıda 1 numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalılar vekilinin sair temyiz itirazlarının REDDİNE, 2 numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalılar vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davalılara geri verilmesine 06/03/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.