Yargıtay Kararı 17. Hukuk Dairesi 2014/18797 E. 2017/1810 K. 23.02.2017 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 17. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/18797
KARAR NO : 2017/1810
KARAR TARİHİ : 23.02.2017

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
– K A R A R –
Davacı vekili, 24/02/2010 günü davalının sevk ve idaresindeki… plakalı aracın yaya olarak caddeden geçmekte olan müvekkiline çarparak yaralanmasına neden olduğunu, bu kaza nedeniyle müvekkilinin ağır yaralandığını, uzun süre tedavi gördüğünü, müvekkilin özellikle çene ve diş tedavileri için uzun süre hastanede kaldığını, müvekkilin 1992 doğumlu olduğunu çekilen bu katlanılmaz acıların yanı sıra okuluna da devam edemediğini bu yüzden başarısının düştüğünü bu nedenlerle davanın kabulü ile tedavi sırasında yapılan masraflar toplamı 982,00 TL, işgücü kaybı 2.000 TL olmak üzere toplam 2.982 TL maddi tazminat ile 47.000 TL manevi tazminat olmak üzere toplam 49.982 TL tazminatın olay tarihi olan olan 24/02/2010 tarihinden itibaren yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, iddia, savunma ve toplanan delillere göre, davanın kısmen kabulüne, 294,60 TL maddi tazminatın, ve 2.500 TL manevi tazminatın kaza tarihi 24/02/2010 tarihinden itibaren yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsili ile davacıya ödenmesine karar verilmiş; hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1-)Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davalı vekilinin kusura ilişkin yerinde görülmeyen temyiz itirazının reddi gerekmiştir.
2-)Dava, trafik kazası nedeni ile maddi ve manevi tazminat istemine ilişkindir. Davacı vekilinin maddi tazminat talepleri tedavi masrafı ve işgücü kaybına yönelik olmasına rağmen mahkemece, davacının maluliyet oranının belirlenmesi hususunda herhangi bir inceleme yaptırılmamıştır.
O halde mahkemece, en yakın üniversitenin Adli Tıp Anabilim Dalı Başkanlığı’ndan veya Adli Tıp Şube Müdürlüğü’nden “Çalışma Gücü ve Meslekte Kazanma Gücü Kaybı Oranı Tespit İşlemleri Yönetmeliği” hükümlerine göre davacının daimi işgücü kaybının tespiti yönünden rapor alınıp, yönetmeliğie uygun maluliyet raporu alındıktan sonra bu maluliyet oranı üzerinden aktüer hesabı yaptırılp sonucuna göre hüküm kurulması gerekirken yazılı şekilde eksik incelemeyle hüküm kurulması bozmayı gerektirmiştir.
3-)Bozma neden ve şekline göre, davalı vekilinin sair temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine yer olmadığına karar verilmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin kusura ilişkin temyiz itirazının REDDİNE, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA,(3) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin sair temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine yer olmadığına, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davalıya geri verilmesine 23.02.2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.