YARGITAY KARARI
DAİRE : 17. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/15485
KARAR NO : 2014/13350
KARAR TARİHİ : 15.10.2014
MAHKEMESİ : Van Sulh Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 07/06/2011
NUMARASI : 2010/322-2011/817
Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın reddine dair verilen hükmün süresi içinde davacı I.. A.. Vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
-K A R A R-
Davacı I.. A.. vekili; müvekkiline kasko sigorta poliçesiyle sigortalı araca, davalıların sürücüsü ve işleteni olduğu aracın çarpması neticesinde sigortalı araçta hasar meydana geldiğini, kazanın meydana gelmesinde davalı sürücünün tam kusurlu olduğunu, hasar bedelinin 31.900,00 TL tespit edildiği, sigortalıya 20.08.2009 tarihinde ödeme yapıldığını, davalıların trafik sigortasından poliçe bedeli olan 15.000,00 TL’yi tahsil ettiklerini belirterek fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla 4.225,00 TL’nin ödeme tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle birlikte davalılardan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalılar vekili; kaskolu araç sürücü A. U.un asli kusurlu olduğunu belirterek davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece; iddia, savunma, toplanan kanıtlara ve benimsenen bilirkişi raporuna göre; davalıların kusuruna göre sorumlu tutulabilecekleri miktarın trafik sigortası tarafından karşılandığı ve trafik sigortacısı tarafından sigorta ettirene rücu edilebilecek hallerden herhangi birinin mevcut olmaması nedeniyle davanın reddine karar verilmiş; hüküm, davacı I.. A.. vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, kasko sigorta sözleşmesinden kaynaklanan rücuen tazminat istemine ilişkindir.
14.06.2009 tarihli Trafik Kazası Tespit Tutanağı’nda davalı sürücü K. Ç.Y. doğrultu değiştirme manevraları kuralını ihlal ettiği gerekçesiyle asli ve tam kusurlu bulunmuştur. Mahkemece, kusur oranlarının belirlenmesi için Makine Mühendisi bilirkişiden alınan 20.08.2010 havale tarihli bilirkişi raporunda davalı sürücü % 75, başıboş ineğin sahibi ise % 25 oranında kusurlu bulunmuştur. Yine Makine Yüksek Mühendisi bilirkişiden alınan 07.03.2011 havale tarihli ikinci bilirkişi raporunda davalı sürücü % 25, başıboş ineğin sahibinin ise % 75 oranında kusurlu bulunmuştur. Mahkemece, son rapor hükme esas alınarak karar verilmiştir. Bilirkişi raporları ve kaza tespit tutanağı arasındaki kusur oranlarına ilişkin çelişki giderilmeden karar verilmesi doğru değildir. Bu durumda mahkemece, yapılacak iş İTÜ veya Karayolları Fen Heyeti gibi kurumlardan seçilecek kusur uzmanı bilirkişi kurulundan kusur dağılımına ilişkin, çelişkilerin giderilmesi yönünde ayrıntılı, gerekçeli ve denetime elverişli rapor alınarak sonucuna göre karar verilmesi gerekirken, çelişki giderilmeksizin yazılı şekilde hüküm kurulması isabetli görülmemiştir.
SONUÇ:Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davacıya geri verilmesine 15.10.2014 gününde oybirliği ile karar verildi.