Yargıtay Kararı 17. Hukuk Dairesi 2014/1143 E. 2014/2217 K. 20.02.2014 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 17. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/1143
KARAR NO : 2014/2217
KARAR TARİHİ : 20.02.2014

MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi

Taraflar arasındaki tahkim davası hakkında Sigorta Tahkim Komisyonu Uyuşmazlık Hakem Heyeti tarafından verilen 19.09.2013 gün, 2013/1862-42 Esas, 2013/1858 Karar sayılı kararın davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:

-K A R A R-

Davacı vekili başvuru dilekçesinde, davalının trafik sigortacısı olduğu araç ile müvekkili idaresindeki motosikletin karıştığı trafik kazasında davacının yaralandığını belirterek çalışma gücü kaybı nedeniyle fazlaya dair haklarını saklı tutarak 41.000,00.-TL maddi tazminatın temerrüt tarihinden itibaren işleyecek avans faizi ile tahsilini talep etmiştir.
Davalı Allianz Sigorta A.Ş. vekili, poliçe limiti ile sınırlı sorumlu olduklarını ve davacıya ödenen miktar ile sorumluluklarının kalmadığını belirterek davanın reddini savunmuştur.
Sigorta Tahkim Komisyonu Uyuşmazlık Hakem Heyetince, iddia, savunma, toplanan kanıtlara ve benimsenen bilirkişi raporuna göre; davalıya trafik sigortalı araç sürücüsünün % 75 kusurlu olduğu ve davacının % 8 oranında malul olduğu kabul edilerek başvurunun kısmen kabul kısmen reddi ile 2.190,14.-TL tazminatın temerrüt tarihi olan 07.06.2013 tarihinden itibaren işleyecek avans faiziyle tahsiline karar verilmiş; karar davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
14.06.2007 tarih, 26552 Sayılı Resmi Gazetede yayımlanan ve aynı tarihte yürürlüğe giren 5684 sayılı Sigortacılık Kanunu’nun 30. maddesinin 12. fıkrası “Uyuşmazlığa düşen taraflar arasında, açık ve yazılı şekilde yapılması gereken sözleşme ile daha yüksek bir tutar belirlenmemişse, hakemin verdiği kırk bin Türk Lirasına kadar olan kararlar her iki taraf için kesindir. Kırk bin Türk Lirasının üzerindeki kararlar için temyize gidilebilir” hükmünü içermektedir. Temyize konu karar, anılan Yasa’nın yürürlüğünden sonra verildiğinden kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay’ca da temyiz isteminin reddine karar verilebilir.
SONUÇ:Yukarıda açıklanan nedenle davacı vekilinin Sigorta Tahkim Komisyonu Uyuşmazlık Hakem Heyeti kararına ilişkin temyiz dilekçesinin REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davacıya geri verilmesine 20.02.2014 tarihinde oybirliği ile karar verildi.