YARGITAY KARARI
DAİRE : 17. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/11311
KARAR NO : 2014/11084
KARAR TARİHİ : 10.07.2014
MAHKEMESİ : Ünye Sulh Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 14/06/2013
NUMARASI : 2011/201-2013/677
Taraflar arasındaki rücuen tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabul kısmen reddine dair verilen hükmün süresi içinde davalı Karayolları Genel Müdürlüğü vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
-K A R A R-
Davacı vekili, davalının işleten/sürücüsü olduğu aracın yoldaki çukura girmesi nedeniyle direksiyon hakimiyetini kaybederek müvekkiline ait araç ile kazaya karıştığı, müvekkiline ait aracın hasarlandığını, davalının trafik sigortacısı tarafından 645,00.-TL ödendiğini ancak zararının karşılanmadığını belirterek 2.196,44.-TL maddi tazminatın davalılardan müteselsilen tahsilini talep etmiştir.
Davalı Karayolları Genel Müdürlüğü vekili, idari yargının görevli olduğunu belirterek davanın reddini savunmuştur.
Davalı U.. E.., davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, iddia, savunma, toplanan kanıtlara ve benimsenen bilirkişi raporuna göre; davalı U.. E..’in %50, diğer davalı Karayolları Genel Müdürlüğü’nün %50 oranında kusurlu oldukları kabul edilerek davanın kısmen kabul kısmen reddi ile 1.855,00.-TL maddi tazminatın davalılardan müteselsilen tahsiline karar verilmiş, hüküm davalı Karayolları Genel Müdürlüğü vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, davacıya ait aracın hasarlanması nedeni ile maddi tazminat istemine ilişkindir.
Somut olayda yolda bulunan çukura giren davalı Ergin’in işleten/sürücüsü olduğu aracın direksiyon hakimiyetini kaybederek davacıya ait araçla kazaya karışması sonucu hasarlandığı iddiasıyla Karayolları Genel Müdürülüğü aleyhine açılan davada mahkemece, her bir davalının %50 oranında kusur olduğu kabul edilerek davanın kısmen kabulü ile davalılardan müteselsilen tahsiline karar verilmiş ise de, bir kamu hizmeti görmekle yükümlü davalı idare Karayolları Genel Müdürlüğü’ne 2918 sayılı Karayolları Trafik Yasası’nın 7/a, maddesinde karayollarında mal ve can güvenliği yönünden gerekli işaretlemeleri yaparak önlemleri almak ve aldırma görevleri verilmiş bulunmaktadır. Karayolları Genel Müdürlüğü kamu tüzel kişisi olup, kamu hizmeti görmekle yükümlü bulunmaları nedeniyle kamu hizmetleri sırasında verdikleri iddia olunan zararlardan dolayı oluşan sorumlulukları özel hukuk hükümlerine tabi değildir. Kamu tüzel kişilerinin yasalar tarafından kendilerine verilen görev ve yetkilerin kullanılması sırasında oluşan zararlar niteliği itibariyle hizmet kusurundan kaynaklanan zararlar olup, bu zararların tazmini amacıyla anılan idarelere karşı hizmet kusurlarına dayalı olarak İdari Yargılama Usulü Hakkındaki Kanun’un 2. maddesi hükmü uyarınca idari yargı yerinde tam yargı davası ikame edilmesi gerekmektedir. O halde mahkemece, hizmet kusuruna dayanılarak davalı Karayolları Genel Müdürlüğü aleyhine açılan bu davada adli yargının yargı yolu bakımından görevsiz bulunması nedeniyle davalı Karayolları Genel Müdürlüğü yönünden dava dilekçesinin görevsizlik nedeniyle reddine hükmedilmesi gerekirken, yazılı olduğu biçimde karar verilmesi yerinde görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı Karayolları Genel Müdürlüğü vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, 10.7.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.