Yargıtay Kararı 17. Hukuk Dairesi 2014/11026 E. 2014/13355 K. 15.10.2014 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 17. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/11026
KARAR NO : 2014/13355
KARAR TARİHİ : 15.10.2014

MAHKEMESİ : Yeşilhisar Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 15/05/2001
NUMARASI : 1998/25-2001/66

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davalı E.. D.. tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
-K A R A R-
Davacı vekili, müvekkilinin, davalı tarafa ait araçla yapılan kazada yaralandığını, %45 oranında işgücü kaybına uğradığını, müvekkilinin üniversite öğrencisi olup kaza nedeniyle eğitimini tamamlayamadığını belirterek şimdilik 2.000 TL maddi, 200 TL manevi tazminatın olay tarihinden işleyecek yasal faizi ile davalılardan tahsilini talep etmiştir.
Davalı K.. T.., olay tarihinde yönetimindeki araçla yaptığı kazada davacının yaralandığını, ödeme gücünün bulunmadığını belirterek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davanın kabulü ile 2.000 TL maddi, 200 TL manevi tazminat toplamı 2.200 TL’nın olay tarihinden işleyecek yasal faizi ile davalılardan tahsiline, davacının maddi tazminata yönelik fazlaya ilişkin hakkının saklı tutulmasına, manevi tazminata yönelik fazlaya ilişkin hakkının saklı tutulması talebinin reddine karar verilmiş; hüküm, davalı E.. D.. tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dosya içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde, dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına, davacının öğrenci olduğu yıllar için gelir hesaplanmamasına, hukuk mahkemesinin ceza mahkemesinde saptanıp, kesinleşen maddi vakıa ile bağlı olmasına göre davalı E.. D..’nun aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Dava, trafik kazasından kaynaklanan maddi ve manevi tazminat istemine ilişkindir. Hatır taşımaları bir menfaat karşılığı olmadığından bu gibi taşımalarda BK’nun 43.maddesi uyarınca tazminattan uygun bir indirim yapılması, gerek öğretide gerekse Yargıtay İçtihadlarında benimsenmiş ve yerleşmiş bulunmaktadır. Somut olayda; davalı K.. T.., diğer davalı üvey kardeşi E.. D..’nun işlettiği benzin istasyonunda çalışırken davacı Ö.. Ö.. adı geçen, davalının yanına gelerek, Develi’ye gideceğini, yolda araç beklediğini, yoldan geçen kamyon sürücülerinin kendisini rahatsız ettiğini söylemiş, davalı Kemal’de kendi işi için Develi’ye gideceğinden, diğer davalı adına kayıtlı araç ile davacıyı da Develi’ye bırakabileceğini söylemiştir. Bunun üzerine davacı, davalı K.. T.. idaresindeki özel aracın sağ ön koltuğuna oturmuş ve birlikte Develi istikametine seyrederlerken davaya konu trafik kazası meydana gelmiş; davacı ATK raporuna göre %30,2 oranında sürekli malul olmuştur.
Bu durumda davacı Ö.. Ö.., davalı K.. T..’in sürücüsü olduğu araçta hatır yolcusu olarak taşındığına göre, mahkemece bilirkişi tarafından hesaplanan tazminattan belirlenecek uygun oranda manevi tazminattan ise matematiksel oranda olmamak üzere hatır taşıması nedeniyle uygun görülecek miktarda indirim yapılarak sonucuna göre karar verilmesi gerekirken yazılı olduğu biçimde hüküm kurulması doğru görülmemiştir.
3-Tüm dosya kapsamına göre davacı Ö.. Ö..’in davalı tarafa ait otomobilin sağ ön koltuğunda yolcu olduğu anlaşılmıştır. Davacının olay anında emniyet kemerininin takılı olup olmadığı, emniyet kemerinin takılı olup olmamasının, davacının kısmen sürekli maluliyetine sebep olacak şekilde yaralanmasında etkisi ve dolayısıyla müterafik kusuru bulunup bulunmadığı hususlarının araştırılması ve durumun sonuca etkisi tartışılarak hasıl olacak sonuca göre karar verilmesi gerekirken, bu hususlarda hiç araştırma ve inceleme yapılmadan, yazılı olduğu biçimde hüküm kurulması da doğru değildir.
SONUÇ:Yukarıda 1 nolu bentte açıklanan nedenlerle davalı E.. D..’nun sair temyiz itirazlarının reddine, 2 ve 3 nolu bentlerde açıklanan nedenlerle davalı E.. D..’nun temyiz itirazının kabulü ile hükmün bu davalı yararına BOZULMASINA, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davalı E.. D..’na geri verilmesine 15.10.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.