YARGITAY KARARI
DAİRE : 17. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/9654
KARAR NO : 2014/8086
KARAR TARİHİ : 22.05.2014

MAHKEMESİ : İzmir 1. Asliye Ticaret Mahkemesi
TARİHİ : 30/04/2013
NUMARASI : 2012/204-2013/165

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davacı vekili ve davalı Y.. A… vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
-K A R A R-
Davacı vekili, davalı sigorta şirketine trafik sigortalı olan davacılar desteği Keziban idaresindeki araçla karıştığı trafik kazasında vefat ettiğini belirterek fazlaya dair haklarını saklı tutarak destekten yoksun kalma nedeni ile toplam 1.000,00.-TL maddi tazminatının olay tarihinden itibaren davacı Ebubekir yönüden işleyecek avans, diğer davacılar yönünden yasal faizi ile tahsilini talep etmiş, talebini ıslah dilekçesi ile arttırmıştır.
Davalı Y.. A… vekili, davalıya sigortalı araç sürücüsünün kusuruyla meydana gelen kaza sonucu davacıların tazminat talep etme haklarının bulunmadığını, davacıların 3. kişi sayılamayacağını belirterek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, iddia, savunma, toplanan kanıtlara ve benimsenen bilirkişi raporuna göre; davalıya trafik sigortalı araç sürücüsü davacıların desteği Keziban’ın %5 oranında kusurlu olduğu kabul edilerek davanın kabulü ile Ebubekir için 95.353,84.-TL, E.. R.. için 21.447,43.-TL, M.. F.. için 10.867,48.-TL olmak üzere toplam 127.668,75.-TL maddi tazminatın dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle tahsiline karar verilmiş; hüküm, davacı vekili ve davalı Y.. A… vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dosya içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde, dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre davacı vekilinin yerinde görülmeyen tüm, davalı Y.. A… vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazlarının reddine karar verilmesi gerekmiştir.
2-Dava Borçlar Kanunu’nun 45. maddesi (6098 sayılı BK m. 53) gereğince destekten yoksun kalma tazminatı istemine ilişkindir.
2918 sayılı Karayolları Trafik Kanunu’nun 91/1. maddesinde, “işletenlerin, bu kanunun 85/1. maddesine göre olan sorumluluklarının karşılanmasını sağlamak üzere mali sorumluluk sigortası yaptırmaları zorunludur”, aynı Yasa’nın 85/1. maddesinde, “bir motorlu aracın işletilmesi bir kimsenin ölümüne veya yararlanmasına yahut bir şeyin zarara uğramasına sebep olursa, araç işletenin bu zarardan sorumlu olacağı”, aynı Yasa’nın 85/son maddesinde ise, “işleten ve araç işleticisi teşebbüsün sahibi, aracın sürücüsünün veya aracın kullanılmasına katılan yardımcı kişilerin kusurundan kendi kusuru gibi sorumludur” hükümlerine yer verilmiş, Karayolları Zorunlu Mali Sorumluluk Sigortası Genel Şartları’nın A-1. maddesinde de, “sigortacı bu poliçede tanımlanan motorlu aracın işletilmesi sırasında bir kimsenin ölümüne veya yaralanmasına veya bir şeyin zarara uğramasına sebebiyet vermesinden dolayı 2918 sayılı Karayolları Trafik Kanunu’na göre işletene düşen hukuki sorumluluğu, zorunlu sigorta limitlerine kadar temin eder” şeklinde ifade edilmiştir.
Yukarıda açıklanan madde hükümlerinden, Zorunlu Mali Sorumluluk Sigortası; motorlu bir aracın karayolunda işletilmesi sırasında, bir kimsenin ölümüne veya yaralanmasına veya bir şeyin zarara uğramasına neden olması halinde, o aracı işletenin zarara uğrayan 3. kişilere karşı olan sorumluluğunu belli limitler dahilinde karşılamayı amaçlayan ve yasaca yapılması zorunlu kılınan bir zarar sigortası türü olduğu anlaşılmaktadır.
Görüldüğü gibi zorunlu mali sorumluluk sigortası işletenin 3. kişilere karşı sorumluluğunu üstlenmekte olan bir sigorta türüdür. Somut olayda davacı E.. B..’in işleteni olduğu aracın sürücüsü aracı sevki sırasında meydana gelen kazada vefat eden K..B., davacı E.. B..’in eşidir. Bu bakımdan kendi işleteni olduğu, davalıya trafik sigortalı araçta vefat eden eşinin desteğinden yoksun kaldığı yönündeki zararına ilişkin talebini yukarıda belirtilen Yasal düzenlemeler karşısında davalı sigorta şirketinden tazmin edemeyeceği anlaşılmasına karşın mahkemece davacı E.. B..’in destekten yoksun kalma zarar talebinin kabulüne karar verilmesi doğru görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin tüm, davalı Y.. A… vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, (2) numaralı bentte açıklanan nedenle davalı Y.. A… vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, aşağıda dökümü yazılı 0,90 TL kalan harcın temyiz eden davacıdan alınmasına, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davalı Y.. A…’ne geri verilmesine 22.5.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.